Moet weer even van mij afschrijven hoor, sorry voor mijn geklaag alvast en het lange verhaal.
Weet niet of sommige het nog weten maar ongeveer een jaar geleden ben ik geopereerd aan mijn schouder, door een ongelukje in de tuin ( een half jaar daar voor ) was mijn schouder uit de kom geschoten en heb ik in mijn blinde paniek zelf die schouder terug gezet, doordat ik dat zelf deed heb ik mijn boven arm gebroken en moest ik dus uiteindelijk geopereerd worden. Die operatie is vorig jaar in November geweest en toen hebben ze mijn bot bijgeschaafd, wat ruimte gemaakt tussen de kop en de kom en een fikse slijmbeursontsteking weg gehaald. Na een jaar Fysiotherapie komen de klachten nu weer terug dus ik ben twee dagen terug naar de Orthopeed geweest en ik kan mooi weer een nieuw langdurig Fysio Traject in :-( In de meeste gevallen zouden ze met '' normale '' mensen ;-) een kunst schouder kunnen geven maar omdat ik extreem hypermobiel ben heeft dat geen zin en zal ik dus over 2 jaar weer de zelfde klachten ervaren, aangezien ik '' pas '' 35 ben wilt de orthopeed dat nog niet doen. Ook is dyskinesie vastgesteld, dit is een duur woord voor onwillekeurige bewegingen, als ik mijn arm zeg maar omhoog doe dan schokt mijn schouder en doet hij eerst andere bewegingen maken voor hij de daadwerkelijke beweging maakt die hij moet maken, beetje moeilijk uit te leggen. Tijdens het onderzoek kwam de Orthopeed er achter dat dit niet alleen in mijn geopereerde schouder zat maar ook in mijn '' goede '' schouder zat, waarschijnlijk is dit dus iets wat ik altijd al heb gehad in mijn hele lichaam maar nu pas naar voren komt. Tijdens het onderzoeken kan hij mijn beide schouders met gemak zo uit de kom halen ( zonder dat ik daar pijn van ervaar in mijn goede schouder )
Nou moet ik dus een langdurig traject in om die spieren weer iets sterker te krijgen, de orthopeed sprak over een revalidatie van maanden, ik moest gelijk janken ( die man zal ook wel gedacht hebben, wat een aansteller ) weer maanden langs de Fysio, ik ben er zo klaar mee, zo klaar met die kut gezondheid, zo klaar met al die artsen, zo klaar met alles en iedereen. Bah! Heb echt een enorme dip dag, nou maak er maar week van, ik wil me zo graag weer goed voelen, zo graag weer lekker kunnen stoeien met de kids, kunnen rennen over het voetbalveld :-( Ik heb gewoon geen zin meer en het liefst gooi ik al mijn medicijnen aan de kant en stop ik met al die dokters bezoeken. Ik zit nu aan de 2/3 x per dag Tramadol ( wat niet eens helpt maar goed ) voor de pijn, ik ben klaar.
1 lichtpuntje, mijn lieve, lieve ow zo lieve man heeft gisteren een heerlijke grote chocolade taart gekocht, hij heeft de kids op tijd op bed gelegd en we hebben heerlijk als vanouds onder het genot van een filmpje lekker zitten emo eten, hij heeft mij verzekerd dat alles goed komt en we hier samen alleen maar sterker uit zullen komen. Hoe kan ik toch zo lelijk tegen hem hebben gedaan en hoe kan ik toch getwijfeld hebben aan zijn liefde voor mij. Ow wat ben ik blij met hem.
Nogmaals sorry voor het lange verhaal, mijn depressie speelt gewoon weer even op. Ik ga zo lekker met de kids langs het strand wandelen, een voordeel van de leraren stakingen ;-)
