[verwijderd]
Ik heb het volgens mij al eens gezegd, maar zoals jij je zoon omschrijft is echt precies zoals mijn zoon was op die leeftijd. Die deed gewoon zijn eigen ding en wij liepen er continu achteraan te rennen. Je kon hem geen seconde alleen laten omdat hij ook niet op zijn naam reageerde. Dan zat hij bijvoorbeeld in de tuin uit het zicht in zijn eigen wereldje, en wij maar roepen, half in paniek.
Op de creche gingen we hem halen, dan zaten alle kinderen in een kringetje spelletjes te doen, en hij lag ergens in de hoek op de grond met een autootje. Dat soort dingen.
Echt niets, maar dan ook helemaal niets ging volgens de boekjes. We hebben nog wel eens een rollenspel gedaan om hem te leren 'nee' te zeggen in plaats van je hand weg te duwen. Zelfs 'nee' zeggen deed hij niet. 🤣
Bij ons begon het communiceren een beetje op gang te komen door gericht vragen te stellen, met bijvoorbeeld 2 opties waar hij dan uit kon kiezen. Dan kon hij 'ja' zeggen op de gewenste optie ('ja' zei hij wel namelijk).
Nu is hij 8 en langzaam aan begint alles een beetje op zijn plek te vallen. Op sociaal vlak lijkt het nu ook de goede kant op te gaan, maar het zal altijd wel een rare snijboon blijven (maar ook zó'n lieve snijboon).
Maar ik herken de zorgen die je voelt, ik heb er echt van wakker gelegen indertijd.
