Sevenof9 ik begrijp je. Op dit moment zou ik het denk ik niet aankunnen om een kind van een verkrachter te krijgen. Ik ben zelf echter niet perse voor abortus (ik vind het goed dat het kan hoor, maar ik weet niet of ik persoonlijk zo'n keuze kan maken.)
Als in zo'n geval de keuze voor mij gemaakt wordt door artsen, zou ik daar misschien minder mee hoeven dealen dan als ik echt zelf het besluit moet nemen.
Soort kop in 't zand steken denk ik.
Maar ik gok zo maar dat deze gedachtegang erg naïef is en dat ik heel anders zou handelen wanneer ik in een dergelijke situatie zou belanden.
Mocht ik bijvoorbeeld heel slecht zwanger kunnen raken en graag een kindje willen, zou ik er misschien wel voor gaan.
Edit: ik hoop niet dat vrouwen die wel abortus hebben gepleegd zich aangevallen voelen door mijn post, dat is absoluut niet mijn bedoeling. Ik vind het gewoon erg lastig om de juiste woorden te vinden.
