De afgelopen maanden voel ik me wel echt volwassen. Ik ben nu 31 en heb besloten dat ik nu echt iets ga doen wat ik heel graag wil en heb een studie aangevraagd. Inmiddels begonnen en ik hou het goed vol. Mijn huishouden loopt best goed en tot mijn grote spijt (en daar baal ik best van) gaan de gesprekken met andere volwassenen echt over volwassen onderwerpen.
Tot een tijd geleden voelde ik me meestal net een klein kind 😎 en ik vond het heerlijk😂 de gesprekken met mijn schoonzusje gingen helemaal nergens over en als we elkaar aankeken lagen we al in een deuk. Ik kan geintjes uithalen met de kinderen en krom liggen van hun gezichten😁
Ik heb me mentaal best kut gevoeld en dat gaat langzaamaan steeds beter, maar het hele kinderlijke gevoel ben ik wel een beetje kwijt geraakt.
Nu zijn er ook echt wel heel veel leuke dingen bij gekomen en zie ik echt heel veel positieve dingen aan de situatie thuis, dus ik hoop dat het straks voor mijn eigen gevoel wat meer in balans is.
Oke, dit klinkt wel een beetje vaag😂 maar goed, ik ben best tevreden eigenlijk. Beter dan dit word het nog even niet.
