Mijn middelste heeft gisteren een vriendje gemaakt in de speeltuin. En hij blijkt in de straat achter ons te wonen. Dus nu wil hij met het vriendje spelen. En kan ik me helemaal gek maken met al mijn gedachten: die ouders vinden ons niet goed genoeg, mijn kind gedraagt zich vast vreselijk, moet ik dan ook een praatje maken, waarover dan in godsnaam enz, enz. Het is voor onze kinderen heel goed dat ik maar 1 middag in de week thuis ben, want mijn man neemt gewoon iedereen mee naar huis zonder zorgen en ik analyseer me rot en bedenk alles wat fout kan gaan.
Dus als iemand mij de regels en ook graag de juiste antwoorden en vragen wil meegeven, dan houd ik mij sterk aanbevolen!
