Rouwen

Wat een verdriet en wat een liefde!

Heel veel sterkte

[verwijderd] knuffel voor jou het blijft een heftige achtbaan. Niet te sturen..
Je woorden raken me (na bijna 7 jaar) het missen blíjft

Vandaag aangegeven dat het mw van het zkh nog niet waren geweest zoals ze standaard doen. De betreffende dame die had moeten komen had er geen tijd voor gehad en nu overgedragen aan een ander. Net kennismaking gehad, weet nog niet of ik er iets mee gaan doen maar weet nu iig wie ik voor mij heb.

Wat ik zo mooi vond was haar reactie toen ik vertelde dat alle mw/psychen voorheen altijd zeiden, dat ik het allemaal zelf wel weet.
Maar ze dus niets voor mij kunnen betekenen.
Deze mw gaf aan dat het misschien gewoon wel goed was om (lang verhaal kort gezegd) te voelen, te laten zijn en er doorheen te gaan.

Niets geen "Red oe er maar met, jij weet het allemaal wel zo mooi en komt er wel."
En het dus bij mij legt om mijzelf te helpen.
Maar gewoon iemand die mij durft (!) te zeggen wat ik 'moet' doen en niet de bal terug legt bij mij. Erg blij mee dus.

Soms heb ik gewoon iemand nodig die voor mij de 'regie' even overneemt. Vooral omdat ik sinds kind al zelf overal de regie voor moest nemen, maar schijnbaar is dat iets wat de gemiddelde mw/psychen niet begrijpen als je om hulp vraagt.

Woorden schieten te kort om te zeggen dat ik met je meeleef.
Soms is het ondergaan het beste. Niet net doen of je erdoor komt. Maar accepteren dat je nu weer teruggezogen wordt in rouw. in je verdriet, in het gemis. De ene dag gaat het goed een andere dag gaat het niet goed. En dat mag. Je mag rouwen, je verdriet mag er zijn. je hoeft niet altijd sterk te zijn.

Wat heftig om te lezen, heel veel sterkte!

Veel sterkte

Een hele dikke knuffel. Rouw verwerk je ook niet, zeker als het om een kind gaat. En nu met de geboorte van je dochtertje is het helemaal niet gek dat je het rouwproces opnieuw beleeft. Heel veel sterkte en liefs...

Hooyo-shimbir
Dankjewel voor je lieve woorden!