[verwijderd] Haha sorry!! Ja, precies wat je zegt. Het voelt dan binnen een seconde alsof iemand m'n keel dichtknijpt. Het enige wat je dan denkt is: laat los, NU!! Ook bijvoorbeeld als ik zeg dat iemand moet stoppen (met knuffelen, aaien, whatever dan ook) en dat niet meteen gebeurt, wordt het echt zwart voor m'n ogen. En helaas is dat dus het meest bij m'n dochter. Die kan nogal claimend knuffelen soms, wat ze heel lief bedoelt hoor. Maar voel dan zo'n afkeer, waar ik me énorm schuldig door voel. Geen afkeer wbt mijn dochter zelf, maar voor dat wat er dan gebeurt, de lange knuffel bijvoorbeeld.. blehh.
Het enige wat ik weet, is dat ik op de camping bij mijn opa en oma logeerde, in bed bij mijn verstandelijke beperkte oom. Hij is beperkt geraakt doordat hij als kleuter hartmedicatie van m'n oma heeft geslikt. In de nacht was ik heel hard aan het gillen en wilde daar NOOIT meer heen. Ook bleef hij naar mij toe benoemen dat we een geheimpje hadden, die woorden hoor ik nog steeds in mijn hoofd. Later heeft ie ook op een nicht van mij (zij was toen 11) gelegen terwijl zij op bed lag. Hij heeft toen seksbewegingen gemaakt en wilde haar uitkleden. Maarja, wat er precies met mij als peutertje is gebeurt, weet alleen hij, als hij het nog weet. Op momenten dat ik er last van heb, wil ik er wat mee. Maar ik ben zó bang dat er ineens wél herinneringen komen met therapie. En daar zit ik niet op te wachten, over het algemeen gaat het namelijk prima zo..
Zo, wel heftig om dat zo neer te zetten!
