[verwijderd] ik kan alleen maar vanuit mijzelf spreken. Ik ben zoals die anderen. Eerder dacht ik inderdaad dat het met drukte te maken had of dat ik op mijn werk al teveel moest praten, maar ik ben bang dat ik niet zo attent ben. Ik reageer overigens wel altijd op berichtjes (soms glipt er eentje doorheen), maar het initiatief ligt bijna altijd bij de ander. Als mensen wekenlang of veel langer niks van zich laten horen, heb ik daar geen problemen mee. Ik heb daar veel minder behoefte aan en vind ik vaak wel lekker rustig. Dit ligt dus absoluut niet aan de ander, maar echt aan mij. Ik kan heel goed alleen zijn en vind dat ook fijn. Als kind speelde ik al het liefst alleen.
Het is niet dat ik een kluizenaar ben, want ik praat met iedereen waar ik kom, vind ik ook super leuk, ben dol op feestjes, maar dat is denk ik al meer dan voldoende. Ik vond het contact met sportvrienden altijd het fijnst. Samen even anderhalf uur sporten en dan was het voor mij qua tijd lang genoeg 🫣. Regelmatig afspreken met vrienden voelt vaak als een verplichting, terwijl dat echt niet aan hen ligt. Ik geef wel echt om ze en als ze mij nodig hebben dan ben ik er ook direct voor ze. Misschien dat jij ook zulke vrienden hebt zoals ik? Dat heeft echt niks met jou te maken, maar alles met hen.
