Ysabella met I zelf gaat het inmiddels wel beter. Niet dankzij school natuurlijk, want het maatschappelijk werk wat in februari is aangevraagd is nog steeds niet van start, maar ik merk thuis wel dat I het weer wat makkelijker kan loslaten en over het algemeen weer wat sterker in diens vel zit.
I zit in een apart rekengroepje (onder niveau 🙄) zodat die de rustmomenten kan nemen weg van de probleemkinderen en gymt ook niet meer mee. Dat helpt wel iets..
We kijken het nu echt per moment aan, zolang het verder oké gaat met I en die afstand kan houden gaat die naar school, maar ik ben wel heel soepel geworden met ziekmelden. Koningsspelen hebben we bijvoorbeeld ook gewoon afgezegd en ik heb geen enkel bezwaar tegen spontane mental health dagjes.
Een paar maanden geleden was het echt steeds huilend en met buikpijn naar school, dat is nu niet meer het geval.
I wil zelf nog wel naar school overigens, vanwege diens vriendin. Die woont niet in de buurt en heeft een ingewikkelde thuissituatie waardoor afspreken heel lastig is en dat is momenteel de enige manier waarop ze elkaar kunnen zien..
