Ysabella
Ik vind het helemaal niet erg wanneer je dingen vraagt hoor!
Soms is het zwaar. Ik vind vooral vaak dat er erg veel geregeld moet worden. Maar dat komt ook omdat ze allebei blind zijn. Dan moet er weer een hulpmiddel zus en dan weer zo aangevraagd worden. Bij alles moeten allerlei mensen er eerst hun piesje over doen voordat het goedgekeurd wordt. Hierdoor duurt het van aanvraag tot we het hulpmiddel hebben soms wel een jaar. 🤐
Bij kinderen gaan soms dingen stuk, maar een nieuwe blindegeleidestok heb je bijvoorbeeld niet 1, 2, 3 in huis. Dat frustreert vreselijk. En 2 maanden zonder stok is geen doen, dus krijg je een nood-leenstok die vaak òf te lang òf te kort is, òf niet inklapbaar waardoor hij moeilijk meekan op de fiets of zelfs in de auto. Er is heel veel te krijgen en te regelen maar het duurt en duurt...
Beide meiden hebben hechtingsproblemen, dit is ook niet altijd makkelijk. Aantrekken en afstoten is een dagelijks terugkerend ding. Waarbij de jongste dat ook letterlijk doet. Onze zoon vindt dat ook het lastigste merken we.
De jongste was een half jaar toen ze bij ons kwam. Nu is ze 4. Zij heeft helemaal geen contact met biologische ouders. Zij is blind geboren.
De oudste was 11 toen ze bij ons kwam. Nu 13. Zij heeft 1x in de week contact met biologische ouders. Zij is blind geworden door mishandeling. Heel heftig.
