Toch6 Ja, dat gaan we nu dan ook proberen. Ik mag van mezelf nu nog niet afblazen.
Een ander ding wat misschien ook wel meespeelt in mijn gevoel is iets waar schoonmoeder sowieso goed in is. Naar iedereen. Niet specifiek naar de kinderen.
Ze stuurde een filmpje (want ik vroeg om wat foto’s en filmpjes voor de leuk). Op dat filmpje bouwt R een grote stapeltoren op. Heeft ze die af, komt V eraan die dat ding zo omtrekt. Dat is normaal dreumesgedrag natuurlijk.
R vond het niet leuk. Ook begrijpelijk. Iets waar je moeite voor doet zo afgebroken zien worden, is niet leuk.
Schoonmoeder reageert erop: “Ooh, is toch niet zo erg?”
Nee, voor een volwassene misschien niet. Maar R mag het gewoon erg vinden toch? Ze kan best leren dat er soms dingen gebeuren die niet leuk zijn. Maar ook dat haar gevoel erbij er gewoon mag zijn.
Lastig uitleggen en misschien is het bij mij een trigger. Ik ben net zelf bij de psycholoog tot de conclusie aan het komen dat mijn emoties altijd ondergeschikt aan die van een ander hebben gevoeld. Dat wil ik nooit voor mijn meiden. En dan vind ik dit wel lastig.
Maar misschien maak ik daardoor er in mijn hoofd een groter probleem van dan het is.
