Ik droom veel en onrustig (maar ik ben niet fit dus slaap ook niet lekker).
Vannacht woonde ik in Casita (het huis uit encanto). Mijn zus kwam op bezoek dus ik haalde haar op van het vliegveld. Onderweg naar huis kreeg ik een niet-pluis gevoel. Maar volgens mijn zus moest ik me niet aanstellen dus we gingen naar huis. Maar daar stond een bende ons op te wachten. Mijn zus werd opgesloten in een kamer en later gebombardeerd tot housekeeper. Ik moest trouwen met de bendeleider. Het voelde heel oneerlijk want mijn zus had mijn niet-pluis-gevoel zo van tafel geveegd. Ik had altijd een goede reputatie op het eiland (want ik woonde op een eiland), maar vanaf dat moment werd ik vergeten. Ik moest namelijk altijd in huis blijven dus op den duur kende niemand me nog. En wie me nog kende van vroeger dacht dat ik slecht was geworden. Ik vond het heel triest dat ik uiteindelijk oud en eenzaam zou sterven en dat niemand de waarheid zou weten.
Het enige wat ik hieruit opmaak is dat de relatie met mijn zus fragiel is. Een soort haat/liefde verhouding. Als we geen familie waren zouden we niet met elkaar omgaan.
Afgelopen week vertelde ze dat ze een opleiding mag doen op kosten van de sociale dienst. En eigenlijk ben ik daar heel boos om. Ze zit al jaaaaren in de uitkering, heeft al eerder een opleiding op hun kosten gedaan maar doet er niks mee. Ze hebben de helft van haar rijbewijs betaald. Haar huis is een teringzooi en ze heeft een heel dominant karakter. Ik kan met dat laatste niet zo goed omgaan. Ik laat vaak over me heen lopen. We deelden vroeger een slaapkamer, dus het speelt al lang. Ik heb haar wel eens gewezen op vacatures maar krijg er nooit ene reactie op. Ze klaagt altijd over geldtekort. Ze zit al bijna 20 jaar in de uitkering, ze heeft geen kinderen dus ga me niet wijs maken dat je niet kan werken.
Ik mag geen opleiding doen op kosten van sociale dienst (ik doe nu iets via stap-subsidie), ik heb 2 kinderen waarvan er 1 behoorlijk autistisch is. Ik poets andermans huizen ookal heb ik een hbo-diploma. Het voelt soms zo oneerlijk.
Mijn zus heeft ook dezelfde hartritmestoornis als ik en vind dat ze daarmee niet kan werken. Toen ze weer klaagde over haar hoeveelheid ritmestoornissen vroeg ik ernaar. Toen vertelde ze dat de cardioloog zegt dat het geen ritmestoornissen zijn, haar ICD registreert ze ook niet maar ze heeft last van overslagen. En i know, die zijn vervelend maar als dat er zoveel zijn dat je niet meer kan functioneren wordt dat echt wel opgepakt. Maar mijn zus kickt op al haar medische gebreken en gaat voor elke scheet naar de dokter, neemt ook allerlei supplementen die niet voorgeschreven worden en noemt het haar medicatie. Ik heb haar toen verteld dat ik 2 ritmestoornissen heb, dat de ICD vrij veel registreert en dat er vanuit het zkh ook al een beleid voor is. Daar gaat ze dan niet op in.
En nu krijgt zij weer een opleiding vergoed. Ik ben er gewoon boos om. Ik cijfer mezelf al jaren weg, mijn beroep (woonbegeleider in psychiatrie) kan ik niet meer uitvoeren. Van arts mag ik niet onregelmatig werken en ook door de beperking van mijn zoon en het alleenstaande moeder zijn, is het allemaal wat lastiger. Bij de sociale dienst wordt ik steeds geprezen om mijn positieve instelling maar ik kom geen steek verder. Ik ga vanaf mei weer huizen poetsen. De problemen van mijn zoon zijn niet over en ik moet het allemaal in mijn eentje dragen. Mijn zus had met haar karakter makkelijk manager kunnen zijn. Dit voelt gewoon oneerlijk.
Oke, mijn verklaring is langer dan de beschrijving van mijn droom maar het licht wel op.
