Sevenof9 Ik heb ook van een paar mensen gehoord als ik een beetje klaagde over hoe ik me voelde dat het wel heel bijzonder was om zwanger te zijn.
Deze reactie heb ik toentertijd ook een paar keer gehad en vervolgens ging ik mij daar ook nog eens schuldig over voelen. Het was het eerste waar ik aan moest denken toen ik las dat je zoveel last had van de klachten. Het zijn zulke dooddoeners als mensen dit zeggen. Begrip en erkenning is gewoon fijn als je je ellendig voelt. Alsof je daar geen recht meer op hebt als zwanger worden niet ‘vanzelfsprekend’ is?
Ik heb mij gewoon ook echt heel ziek en ellendig gevoeld, maar ik was ook super blij dat ik eindelijk zwanger mocht blijven. Pas later realiseerde ik mij dat dit gewoon naast elkaar kan bestaan. Ik vond de klachten van het zwanger zijn echt vreselijk (ik had dezelfde klachten), maar daardoor waren onze kinderen echt niet minder gewenst of was ik niet zielsgelukkig dat we eindelijk ouders mochten worden.
Het is soms echt nog wel een taboe dat als zwanger zijn/ blijven niet vanzelfsprekend is, dat een zwangerschap ook dan nog steeds heftig en pittig kan zijn. En als je het wel zo ervaart, mag je het niet uitspreken, want dan ben je niet dankbaar genoeg voor het feit dat het eindelijk gelukt is. Je hoort dan namelijk de hele dag op een roze wolk te zweven, ongeacht hoe ziek en moe je bent. Even serieus wie is er nu dankbaar voor het feit dat je continue misselijk bent, niks meer lust en echt 0.0 energie hebt? Je klaagt niet over het feit dat je zwanger bent, maar je klaagt over de nare klachten die je nu hebt door de zwangerschap. Hallo, mag je ook even!
