Liekje81 ik denk dat onze dochters wel wat overeenkomsten hebben. Beiden zijn volgens mij hele slimme tantes, pittig temperamentvolle karakters en heel veel fantasie. Geen idee of dat laatste ermee te maken heeft, maar als ik foto’s zie van het spel van jouw dochter zie, moet ik altijd aan mijn dochter denken. Wie weet wat ze allemaal bedenken in die slimme koppies van ze.
Ik denk dat hier perfectionisme ook een grote rol speelt, maar ik weet niet in hoeverre dat bij jouw dochter is? Wat hier zeker een rol heeft gespeeld, is een nare ziekenhuisopname toen mijn dochter 7 was in Frankrijk. De kinderarts weigerde Engels te spreken of een tolk of Google Translate te gebruiken. Dochter kreeg dus zonder enige voorbereidingen allerlei onderzoeken en behandelingen. Op een gegeven moment kwamen er meerdere mensen haar kamer binnen en duwde ze zomaar een masker verbonden aan een gastank op haar mond en ik dacht dat ze haar ging opereren, maar ik wist niet waarvoor. Ik stond er dus in het Engels naast te schreeuwen dat ik per direct tekst en uitleg wilde. Wat haar niet geholpen heeft, want ik was niet echt de stabiele moeder op dat moment in een voor al enge situatie, maar ik was echt doodsbang. Het was geen duidelijk trauma bij haar in de zin van ptss, maar het heeft zeker wel wat gedaan met haar basisgevoel van veiligheid. Ze is daarna ook nog maanden ziek geweest en ze heeft het nu nog steeds regelmatig over het ziekenhuis in Frankrijk. Achteraf is het toen begonnen en mijn cva heeft het erger gemaakt. Daarvoor was het gewoon een pittig karakter, maar niet zorgelijk. Ik wil niet invullen voor jouw dochter, maar een kind kan prima gehecht zijn, maar combinatie van factoren zoals karakter en een ingrijpende gebeurtenis (het ongeval van je man?) kan wel wat doen. Als je zo jong bent, is het lastig om dit te relativeren en moeten ze wel heel plotseling hun beeld van een veilige wereld, waar voor hun gevoel nog niks kan gebeuren, aanpassen. Dat een kind behoefte heeft aan deze veiligheid, hoeft dus echt niks te zeggen over de hechting. Het kan een prima basis hebben, maar door meerdere factoren een grotere behoefte hebben aan veiligheid in lastige situaties. Emotionele situaties, situaties waarin je het gevoel hebt de controle te verliezen etc. zijn voor alle kinderen sowieso al lastig.
Lang verhaal, kort, ik wil je eigenlijk vooral geruststellen dat de basis gewoon goed kan zijn en los kan staan van hechting.
