Ola allemaal,

Wellicht een onderwerp wat meer mensen raakt, dus daarom een nieuw topic.

Ik had bedacht graag toch een master te gaan doen. Maar hoe langer ik erover nadenk en mezelf probeer voor te stellen hoe het zal zijn, des te verwarrender het is.

Mijn onstopbare leerhonger hangt de vlag uit en doet een rondedansje.
Maar aan de andere kant.. ik ben nu niet erg gezond. Overgewicht, vatbaar voor stress en heb dus ook veel last van stressklachten gehad de laatste jaren. Denk aan geblokkeerde of stijve nek en rug, maagzuur, hartkloppingen, migraine, zo'n beetje overspannen etc. Dat was door een combinatie van gezin, verhuizingen, verbouwingen/werk, wisselingen, werkdruk/ en studiedruk.

Eigenlijk had ik mezelf beloofd aan mijn welzijn en vitaliteit te gaan werken ipv door te gaan studeren. Maar studeren draagt dan weer bij aan mijn mentale welzijn. Ik vind dit echt ontzettend leuk.

Eigenlijk zit de crux in een balans kunnen vinden en om kunnen gaan met wat er van me wordt gevraagd.
Als dat me lukt, kan ik aan mijn welzijn werken en studeren.
Oftewel; werken, 2x pw sporten, meer ontspannen, beter eten, tijd overhouden voor mijn gezin en studeren.

Maar het lukt me al 3 tot 5 jaar niet. Ik denk dat ik oo zoek ben naar makkelijke aanpassingen.
Heeft er iemand tips?

    Bob_Ross ik weet niet wat er financieel mogelijk is, maar uit besteden wat je kan uit besteden. Betaalde hulp bijv voor tuin / huis en gadgets die je leven makkelijker maken. Zoals een echt goede robot stofzuiger. Of eventueel iets minder werken? Eventueel toch als zzp-er aan de slag gaan. Voor mij zorgde dit voor een bijna 2x zo hoog netto inkomen en veel meer vakantie (ik nam gemiddeld 10 weken per jaar vrij).

    En misschien nogmaals het gesprek aangaan mbt het verdelen van de taken thuis.

      Interessant onderwerp!
      Ik ga er eens over nadenken, kom misschien vanavond met een idee 🙂

      Bob_Ross ik vraag me af of je niet al te lang in een stress modus zit en dat verslaafd aan bent geraakt. Ik dacht ook altijd dat ik alles wel aankon en juist stress nodig had om goed te presenteren. Totdat ik alleen nog maar kon janken en daar cognitief nog steeds een probleem ervaar. Ik ben niet meer zo snel als ik was.

      Ik ben ook een learner ga daar echt goed op. Ben niet voor niks 2 jaar geleden van beroep gewisseld. Maar niet met een baan ernaast.

      Trees

      Hehe ik heb net een nieuwe baan aangenomen, die ik minimaal nog nodig heb voor mijn bachelor. Helaas kan ik hierin niet minder werken.
      Uitbesteding is inderdaad een goede, daar kunnen we inderdaad naar gaan kijken. Hoewel.. het lijkt erop dat we wellicht hoogbegaafden onderwijs moeten gaan bekostigen a 200 per maand, dus moet dat ff afwachten. 😑

      Dat gesprek moet er inderdaad weer komen, al gaat het de laatste tijd wel echt beter.

      @June Leg jij ff de vinger direct op de zere plek haha. 🙈 Stiekem vind ik zo'n enorm afwisselend en prikkelend leven heel erg fijn. Weinig verveling, snel weer nieuwe uitdagingen. Misschien is het geen stress verslaving, maar een uitdaging verslaving wat stiekem toch teveel stress met zich mee brengt?

      Stap voor stap. Hoezo denk je dat je nu al iets moet beslissen omtrent een master terwijl je deze opleiding nog moet afmaken. En daar dus nog middenin zit.

        Bloem
        Omdat ik half november naar een open avond ga. En het 'plan' was om dan in feb 2026 te starten.
        Ik hoef inderdaad nig niets te beslissen, maar het houd me well bezig. Ik heb nu nog tijd om eea aan te passen of passend te maken.

        • Bloem hebben hierop gereageerd.

          Bob_Ross Ja maar geeft dit geen onnodige druk? Je bent in je hoofd al 10 stappen verder. Misschien wat meer mindfullness toepassen? 1 ding doen en je daar volledig op focussen. In het hier en nu zijn.

          Bob_Ross Ik zit te denken.
          Psychologisch:
          kan het zijn dat je uit balans bent omdat mentale stimulans makkelijker te verkrijgen is dan lichamelijke / omgeving stimulans. Het geeft je sneller voldoening dan andere zaken. Met als gevolg dat wanneer je je lichamelijker /omgeving gezien slechter gaat voelen je nog sterker de mentale stimulans opzoekt om je weer goed te voelen.

          Of (/en), is het misschien zo dat studie (mede) een ontsnapping voor je is? Het zou wellicht zeker kunnen samenhangen met het gemak van beloning dat mentale stimulans je brengt, maar misschien beloont het ook omdat je tijdelijk kan ontsnappen aan dingen die zwaar voor je zijn, die je meer moeite kosten. Gevolg is dan dat wanneer je uit je comfortbubbel komt, de realiteit je steeds harder in je gezicht slaat (op je lichaam slaat, zowat letterlijk) en je de neiging hebt om nog harder te willen ontsnappen. Hangt misschien ook beetje samen met wat @June oppert ; verslaafd raken aan de stress , of verslaafd raken aan de beloning die studie brengt in vergelijking met de zwaarte (dat soms misschien zelfs kan voelen als straf) die je in het dagelijks leven ervaart.

          Oplossing daarvoor is misschien om meer proberen te halen uit het dagelijks leven en je juist niet meer te richten op nog meer mentale tevredenheid.
          Ik herken deze struggle namelijk ook wel, en ik moet er ook voor waken om niet teveel te vluchten in mijn hoofd maar om soms juist bewust in mijn lichaam te zitten, bewust in mijn omgeving en in contact met mijn kinderen en mijn man.
          Dat is moeilijker voor mij om te doen dan om mezelf 'op te sluiten' in mijn hoofd/studie/eigen bezigheid. Des te meer denk ik dat het dus belangrijk is om dat niet te doen.

          Of je wel of geen master moet doen kan ik je niet vertellen. Maar je lijf roept stress en uit ervaring kan ik je vertellen dat je lijf kan gaan winnen van je hoofd. Dat bedoel ik niet als een versus. Je lijf vertaalt namelijk je hoofd, het deel van je hoofd waar je misschien niet goed naar luistert op dit moment.
          EÊn ding is zeker ; je lijf zal niet stoppen met het vertalen van behoeften waar niet aan voldaan wordt. Je moet leren luisteren en balans vinden.

          Hoe? Ik denk misschien door voldoening te zoeken in bijvoorbeeld sport, natuur, fysieke hobby. Veel bewegen, veel erop uit. Musea ipv studieboek, bijv.
          En praktisch gezien ook de kleine zaken uit handen te geven. (schoonmaker, en zo)
          En ik denk misschien ook door jezelf grenzen op te leggen. Het idee van 'de sky is the limit' en 'je kan alles als je maar wil' geloof ik niet in. Ik geloof zelfs dat het heel gevaarlijk kan zijn. Je moet keuzes maken en grenzen stellen (ook voor jezelf naar jezelf) is goed en verstandig.
          Ook naar je kinderen toe, vind ik, is het niet goed om teveel bezig te zijn met je eigen ding (voltijds werken + studie). Kinderen hebben veel aandacht nodig. Niet alleen omdat ze het nodig hebben maar ook omdat ze het verdienen om een ouder te hebben die rust en tijd voor ze heeft. Activiteiten plannen met je kinderen is goed, maar je kinderen zijn in principe geen agendapunt. Als je begrijpt wat ik bedoel. Ik denk dat het jou als ouder ook stress oplevert; het gevoel van niet goed genoeg zijn voor je kinderen. Dan kan je meer tijd inplannen of nog meer activiteiten plannen om te doen met je kinderen, maar ik denk dat een vrije agenda beter is. Voor zowel jezelf als voor je kinderen, wat uiteindelijk ook bij jou weer zorgt voor meer vrede. En dat betekent dat je misschien moet schrappen voor nu. Over X jaar pas weer studeren bijvoorbeeld.

          Ik roep maar wat hoor 🙂

          Dank allemaal voor de reacties, heeft stof tot nadenken gegeven.
          Ik heb uiteindelijk de voorlichtingsavond afgezegd en ga voorlopig nog niet verder nadenken over een master
          Ik studeer nu al 3,5 jaar en daarvoor heb ik ook genoeg stress situaties gehad. Ik had mezelf beloofd na deze studie me meer op mezelf te focussen en voor mijn plezier te gaan schilderen. Die belofte aan mezelf moet ik gewoon niet verbreken. Die master kan altijd nog.. en als ik hem eenmaal gedaan heb... Wat dan? Ik zal altijd willen blijven studeren, dus als ik dan even wat anders wil, dan kan dat ook gewoon.

          @LilyMilie Thanks voor je uitgebreide reactie. Ik begrijp wat je bedoelt, maar je kunt ervanuit gaan dat mijn kids niets te lijden hebben onder mijn studie. Ik richt dit zo in dat zij er niets op inleveren (ook niet mijn aandacht).

            Bob_Ross Ik denk een heel verstandig besluit. Het eerste wat ik dacht toen ik je verhaal las. Was ook dat het studeren een coping/ vlucht mechanisme voor je geworden is. En dat is niet gezond op de lange baan.