Ik ga mezelf steeds meer een snob voelen. Waar is de tijd gebleven van laptops die met tape aan elkaar geplakt zaten, flessen wegbrengen zodat ik het goedkoopste brood en chocopasta kon kopen?
Ik vond het een paar jaar geleden al een ‘ding’ dat ik ‘erachter kwam’ dat ik altijd meerdere soorten kaas en (vega)worst in huis had. Nu is de kaas plakjes kaas geworden, wat ik eerst te duur vond en nu gewoon makkelijk. De cola is altijd Coca Cola en sinds een paar maanden ben ik zelfs verslingerd geraakt aan dure havermelk. Mn telefoon is altijd nieuw, en als er iets stuk gaat of kwijt raakt, ren ik meteen naar de winkel om nieuwe te kopen.
Aan de ene kant denk ik, nou en, wees blij. Aan de andere kant knaagt het. Is dat dan je jeugd die je met je mee blijft slepen, waar er altijd weinig geld was? Of wat is dat dan?
