Dahlia wat ik begreep is dat ze wat meer eigengereid zijn. Niet eigenwijs op een negatieve manier, maar wat meer hun eigen plan trekken dan bijv een labrador. Labradors zijn vaak wat sulliger en pleasen enorm. Een toller zou daarom wat meer karakter hebben dan een lab volgens sommigen.
Je komt inderdaad op een wachtlijst. Een wachtlijst is vrij gebruikelijk bij de meeste rassen bij een goedgekeurde fokker. Doordat er strenge eisen zijn bij officiële fokkers ivm inteelt, komen vaak vaderhonden niet uit de buurt of zelfs uit het buitenland. Hierdoor is het lastig om ze te ontmoeten, maar soms is het wel mogelijk of heeft de fokker ook de vaderhond in bezit. Moederhond is uiteraard wel mogelijk. De vaders van onze honden hebben we foto’s van gekregen met uitslagen van de gedragstesten, maar we hebben ze ook gegoogled (zijn beiden prijswinnende honden en dat is wel gebruikelijk bij de papa’s)
Je moet vaak ook nog goedgekeurd worden door de fokker. Ze willen zeker weten dat hun honden op een goede en passende plek komen. Als je op de wachtlijst staat is het wachten op een nestje. Vaak hebben ze wel een planning met wanneer een teefje weer mag. Teefjes bij een erkende fokker mag niet te snel of te vaak zwanger zijn, omdat dit niet goed voor de gezondheid van de moederhond is.
Wij mochten toen de pups geboren waren, wel op kraambezoek komen. Onze fokker was wel heel streng met aanraken van de pups (mocht niet) de eerste weken ivm ziektes etc. Ik vond dat super jammer, maar het gaf mij wel een goed gevoel dat ze de gezondheid van de pups voorop stelde.
Ga je naar een niet erkende fokker, dan kun je vragen om de dna resultaten van beide ouders. Dat geeft al veel zekerheid. Alle retrievers zijn gevoelig voor meerdere erfelijke aandoeningen. Daarnaast zou ik zelf vragen hoe ze de pups gaan socialiseren. Gaan ze in huis of moeten ze in een schuur? Waar laten ze de pups allemaal aan wennen?
Het risico dat je een hond met een ziektes (zonder dna profiel) of een hond met gedragsproblemen krijgt, is groter. De kans is er altijd, maar je kan de kans verkleinen door een pup uit een goed gecontroleerde en sterke lijn te nemen. Overigens krijg je bij een erkende fokker het eerste jaar garantie. Wat ik zelf altijd een beetje gek vindt bij een pup, maar goed.
Bij een niet erkende fokker is de vraag of je dan ook een zuivere toller krijgt (ze zullen altijd zeggen van wel, eigenaren van een gelegenheidsnestjes weten het vaak zelf niet). Dit hoeft niet erg te zijn, maar wees er wel bewust van dat er een ander ras doorheen kan zitten, waarvan je de eigenschappen niet kent.
Ik zou zelf nooit meer de fout maken om een ‘ras’ te kopen bij een niet erkende fokker zonder dna rapport van beiden (!) ouders. Ik zou dan zelf liever nog voor een vuilnisbakras gaan, omdat je dan iig niet het probleem hebt van die erfelijke overdraagbare ziektes.
Ik heb ooit die fout gemaakt (alleen moeder was getest) en ik ben niet de enige. Je gaat kijken bij zo nestje en je bent verkocht. Ondanks dat het een super lief beest was, was ze echt heel bewerkelijk. Super druk, onmogelijk en onhandelbaar richting bezoek, moeilijk te trainen en meerdere erfelijke aandoeningen. Onze labradors zijn met alles zoveel makkelijker en ik kan ze alles aanleren. Ik vind het echt een verademing.
Ik ken meerdere ‘soorten’ retrievers van niet erkende fokkers en ze hebben bijna allemaal heupdysplasie en eentje heeft iets erfelijks met de ogen. Ik vind ze vaak ook erg druk. Het blijft een persoonlijke keuze en het kan ook goed gaan. Ik zou zelf liever wat langer wachten en meer betalen voor een hond, waarbij de kans groter is, dat deze gezond is en waarvan je weet dat de ouders en voorouders het goed doen op gedrag. Je zit er toch zo 10-12 jaar aan vast en je wilt gewoon een leuke en gezonde hond.
