De mannen weg met 2 meisjes om eten te halen, kleine C rommelt om ons heen met het speelgoed in de "speelkamer" (overloop), 1 kind op bed, 4 kinderen beneden.En dan zit je zomaar ineens bovenaan de trap met je vriendin te praten over onze autistische zoons, overeenkomsten, verschillen, onze onzekerheden... 2 met ass, 2 zo verschillend. Tips voor elkaar hebben we niet. Maar we luisteren, praten, steunen.
Het wasgoed op de ene schoot, een boek bij de andere. Zomaar een goed gesprek, als moeders, als vriendinnen. Op een tijdstip dat meestal juist hectisch is. Even een moment van rust. Een onverwacht moment. Een waardevol moment.
