Huggybird Ja voor je man is het extra heftig vind ik dat hij 5 jaar later ook zijn moeder nog verloor! En ik denk dat zijn leeftijd nog heftiger is dan mijn leeftijd. Hij was 10-15 ik was 6. 6 is jong en mijn vader kreeg een lieve tweede vrouw (eigenlijk derde mijn vader is zijn eerste vrouw verloren bij een auto ongeluk) die er voor ons was. Zij is nu echt oma en mama zeg maar.
Er werd helemaal niet meer over gepraat. Ja er stond een foto op de schoorsteen (nog steeds) en mijn vader zei er zeker wat over op mijn bruiloft of zoiets als: je moeder zou trots geweest zijn. Of tantes die zeggen, och och ik weet het nog zo goed zo treurig was dat. Maar mijn familie was sowieso niet van het praten denk ik. In niets. Misschien ook de tijd. Iedreeen was wel enorm liefdevol. Ik mocht bijv vaak bij mijn oma logeren en die “trok” mijn zusje en mij wel een beetje voor (12 kleinkinderen) omdat ze het er zichtbaar moeilijk mee had. Maar dat zijn wel fijne herinneringen.
Het heeft wel impact gehad want ik schijn dus 5 weken niet gepraat te hebben na het overlijden van mijn moeder. Ik weet dat niet meer hoor maar mijn stiefmoeder vertelde dat ze er alles aan deden om me weer te laten praten, dat dat heel verdrietig was. Iedereen kwam het proberen. Uiteindelijk heeft mijn juf uit groep 3 het voor elkaar gekregen. Ik weet ook zo goed (en mijn beste vriendin weet het ook nog) dat ik weer op school kwam en op schoot bij de juf werd genomen en we het samen gingen vertellen dat mijn moeder er niet meer was. Ik zag de kring zeg maar met wazige (traan) ogen. Maar de juf hield me heel stevig vast. Was ook echt lang daarna mijn lievelingsjuf nog. Dus gek genoeg zijn zulke herinneringen altijd een mengeling van verdriet die ik voelde maar wel dat de mensen om me heen heel lief waren.
Ik denk zeker wel absoluut dat het nu heel anders gaat. Ik ben naar de oudste heel open. Ik heb een foto van mijn moeder op de kast staan en toen hij daar een jaar geleden naar vroeg wie dat was heb ik het helemaal uitgelegd. Hij nam dat heel goed op eigenlijk! Alleen later had hij tegen opa gezegd: oma is niet mama’s moeder hè? Want mama’s moeder is dood gegaan. Daar was mijn vader helemaal van slag van omdat hij vond dat hij te jong was om dat te horen. Maar dat vinden wij niet, ik wilde het juist normaal maken. En dat lukt ook gewoon!
Toch vreselijk ook voor de moeder van je man hè. Pff.
