Madeliefje06 Stelen kan ik gewoon niet echt begrijpen. Dat is niet even proberen ofzo. Dat is ook strafbaar en roken niet. Maar misschien ook omdat ik die behoefte zelf vroeger nooit gevoeld heb, om iets te stelen. Dus ik kan me daar niet in verplaatsen. En wel in nieuwsgierig zijn om eens te roken.
Misschien zit daar het verschil in tussen onze belevingen. Ik kan me namelijk helemaal niet verplaatsen in nieuwsgierig zijn naar roken. Ik vond het als kind altijd al zo vies! Als ik langs mensen moest lopen die aan het roken waren hield ik altijd mijn adem in tot ik er voorbij was, om die walmen maar niet te hoeven ruiken en inademen. Ik vond meeroken echt al een vervelend gevoel in mijn keel en luchtwegen. En met alle gezondheidsrisico's die bekend waren en hoe verslavend het is, vond ik het vooral gewoon heel dom om te gaan roken. Ik heb werkelijk nog nooit een trekje van een sigaret gehad. Ik heb er zelfs nog nooit een in mijn handen gehad.
Het idee dat je iets heel graag wil kopen, dat je daar niet genoeg geld voor hebt en dat je moeders portemonnee een groot deel van de tijd gewoon onbeheerd in de huiskamer ligt... dat snap ik wel! Ik denk niet dat ik ooit echt grote bedragen had kunnen stelen, maar een beetje kleingeld pakken, dat heb ik wel gedaan. En natuurlijk voelde ik me daar vervolgens wel schuldig over, want ik wist heus wel dat het niet mocht. Maar ik vind het stelen van kleingeld uit je moeders portemonnee enigszins vergelijkbaar met het stiekem stelen van snoep uit de snoeptrommel. Net iets serieuzer, maar echt nog vrij onschuldige kinderstreken.
