Liekje81
Vulpen Ja ik ben geboren en getogen in de stad. En ik geniet ook echt van de stad. De drukte, de prikkels, de winkels die veel en lang open zijn, altijd wat te doen. Ik heb heel lang negatieve associaties gehad met dorpen. Mijn tante woonde op een klein dorp. Ze werden daar gepest omdat ze import waren en zelfs na 15 jaar werden ze nog als ‘van buiten’ gezien. Mensen daar kende mij en m’n broer ook allemaal en hielden je in de gaten. Terwijl ik al die mensen helemaal niet kende. Ik vond dat heel ongemakkelijk. Dus dat zijn mijn associaties met dorpen; sociale controle, benauwd, niet-vrij gevoel. Mijn neef en nicht vonden het ook niks. Klaagden altijd dat de supermarkt zo ver weg was en afspreken met vrienden werd pas een ding als je een rijbewijs en brommertje had. Want anders was dat te ver weg. Stappen was ook maar in 1 disco het te doen etc.
Nu ik wat ouder ben snap ik natuurlijk wel dat dat mijn eigen negatieve ervaringen zijn. En dat dat niet is hoe dorpen standaard zijn of zo. Ik denk nu ook wel dat als je er geboren bent, dat het juist heel prettig is, het gemeenschaps gevoel. Al denk ik nog steeds wel dat je op veel dorpen niet al te gek hoeft te doen om bijzonder te worden gevonden. En ik snap nu ook wel dat mensen gesteld kunnen zijn op de rust en ruimte. Van de zomer was ik bij een vriendin op baby visite. Zij woont aan de rand van een dorp, stad is redelijk dichtbij. Grote tuin met konijnen, in de verte alleen maar wei en schaapjes. Toen dacht ik voor het eerst van ja ok, dat zou ik misschien nog wel kunnen. (Mijn vriend wil graag vrijstaand wonen ooit) Dus wie weet.. 🤣
