Honkeytonk ik ervaar het ook als een trauma. Ik merk nog steeds als ik soortgelijke verhalen hoor dat ik even moet slikken en mij (teveel?) inleef. Ik vond die jaren met de onzekerheid en teleurstelling op teleurstelling echt heel heftig. Ondanks dat ik er nu vrede mee heb, blijft dit je denk ik altijd bij.
Huggybird het blijft een rouwproces waar je doorheen moet.
Je hebt ook wel gelijk. Ik vergelijk het toch snel met het gevoel geen kinderen kunnen krijgen. Dat was voor mij vele malen heftiger dan geen derde krijgen. In vergelijking daarmee stelt het voor mij gewoon niks voor.
Ik heb zelf emdr gehad voor de miskramen en de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Heb ik heel veel baat bij gehad. Verstandelijk was het echt gewoon een goed besluit om het niet nog een keer te proberen. Ik heb zoveel littekenweefsel in mijn baarmoeder door alle curettages dat de kans op complicaties gewoon te groot was. Ik had sowieso niet meer natuurlijk mogen bevallen, veel medicatie moeten gebruiken, waarschijnlijk weer voor een groot deel bedrust moeten houden en dan maar hopen dat het goed gaat. Als ik het zo opschrijf denk ik ook direct dat het inderdaad een heel slecht plan was geweest om voor een derde te gaan. Oftewel het is gewoon echt goed zo.
