We zijn een paar dagen bij mijn ouders geweest. Hun huis is ontzettend netjes en opgeruimd, dat komt omdat met name mijn vader een militaire precisie aan de dag legt. Hij heeft OCD (onbehandeld) en toen ik kind was was ik altijd bang iets vuil te maken of iets te verplaatsen want oh als hij het zag, dan zwaaide er wat.
Ze hebben me ook nooit geleerd zelf op te ruimen, ze deden het altijd liever zelf (want wat je zelf doet, doe je beter). Ik was dus nooit echt ontspannen thuis.
Ik ben zelf nogal chaotisch, vergeet de helft van de tijd dingen en doe altijd 100 dingen tegelijk.
Ons huis is dus vaak rommelig (wel schoon), met van die 'eilandjes' waar brieven, kranten, werkspul, tekeningen etc. zich ophopen. Tel daar drie kinderen bij op, een man die nooit iets ziet en de som is gemaakt.
Maar nu klaagde de oudste gister dat het hier zo'n troep (op het tapijt voor de tv lag Playmobil) is en dat het bij opa en oma netter was. En ze vroeg zich af 'of ons huis ook netjes zou kunnen zijn als opa en oma hier woonden'.
Ik heb maar gezegd dat er in ons huis geleefd wordt en dat met 3 kinderen en tonnen speelgoed het nou eenmaal niet mogelijk is om het altijd opgeruimd en strak te hebben 😬 maar ze heeft me wel getriggerd. Ik werd weer even teruggeschoten naar die tijd waarin ik als ik op de bank ging zitten me al af moest vragen of ik mijn boek wel op de juiste plek had neergelegd en of ik niks op zolder was vergeten.
En nu vraag ik me maar weer eens af waarom ik het niet voor elkaar kan hebben en waarom ik 'geen flikker doe' (meest gebruikte zin van mijn moeder tijdens mijn puberteit).
