Vulpen Ik herken wel het principe maar ik had gewoon een vage hoop dat je naarmate je kinderen ouder worden je zo'n beetje toe groeit naar dat loslaten
Ook dat is heel persoonlijk. Er komen andere angsten voor, maar op zich vind ik het wel makkelijker loslaten. Ik denk dat ik de leeftijd van midi nu wat dat betreft de makkelijkste leeftijd vindt (9). Je hoeft het niet meer zo in de gaten te houden, je hoeft dus ook niet constant ergens alert te zijn als hij buiten is. Maar tegelijkertijd gaat hij nog niet zo ver weg, eind van de wijk is voor hem zelfstandig de grens. Dus het is voor hem en mij aardig overzichtelijk. Terwijl maxi natuurlijk de halve stad doorcrosst, hij het alleen doorgeeft als hij dusdanig laat thuis is dat er issues met eten zijn en ik ook niet meer echt weet waar zijn vrienden wonen. Nou is het bij hem niet zo spannend als ik het vergelijk met sommige pubers, maar toch is dat wel wat lastiger, zeker omdat het wat moeilijker met hem gaat, dat helpt natuurlijk ook niet.
Ik heb er trouwens geen last meer van als ze met man op pad zijn. Vroeger werd ik daar wel eens zenuwachtig van omdat mijn man toch minder havik is dan ik en hij midi en mini ook wel eens kwijt is geraakt bijvoorbeeld (ook echt kwijt, niet even uit het zicht zoals iedereen wel eens gebeurt). Dus als hij dan naar een vriend ging en ze gingen met zijn 5-en zwemmen vond ik dat wel heel moeilijk. Maar ze zijn in het voorjaar samen weggeweest naar een jeugdhotel en dat vind ik niet meer moeilijk. Zelfs mini snapt nu wel dat ze papa een beetje in de gaten moet houden en niet zomaar weg moet lopen en ze zijn ook allen zover dat ze weten wat ze zouden moeten doen als ze toch papa kwijt raken. Dus dan geniet ik vooral heel erg van de rust.
