Ik merk dat ik even mijn verhaal ergens kwijt wil en advies zoek van ervaringsdeskundigen.
Al vanaf dat ik zwanger was, had ik het gevoel dat mijn kind anders zou zijn. Inmiddels is hij bijna 6 en is er waarschijnlijk sprake van een ontwikkelingsstoornis. Waarschijnlijk, omdat sommige gedragingen ook nog leeftijdsgebonden zouden kunnen zijn, al schatten we die kans vrij klein in.
Ik vind als moeder echter steeds moeilijker om mee om te gaan, het is steeds moelijker het verschil tussen hem en andere leeftijdsgenootjes te zien.
Vandaag hadden ze bijvoorbeeld voetbalwedstrijd en ook daar worden verschillen weer pijnlijk zichtbaar. Hij rent niet mee, gaat midden tijdens de wedstrijd een gesprek aan met iemand anders, of gaat, niet kwaad bedoeld, opmerkingen maken over het uiterlijk van andere kinderen, die vervolgens dus wel boos worden.
Hij wilt graag voetballen, maar doet het vervolgens dus niet.
Dit is nog maar een mini-voorbeeld, waarbij ik waarschijnlijk nog niet eens goed duidelijk kan maken wat ik bedoel.
Zijn gedrag is zo anders en ik merk dat ik steeds vaker boos word op hem en mijzelf ervoor schaam.
En dat wil ik niet, ik wil niet zo een moeder zijn, maar ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
