Goed, ik ga een poging wagen tot uitleggen hoe deze vraag in mijn hoofd werkt. Waarschuwing, ik heb het hier nog nooit met iemand over gehad, dus ik weet niet hoe (on)logisch en volgbaar dit gaat worden 😬🙈
Ooit was het universum één geheel, waarin tijd en ruimte niet aanwezig waren. Dit is om de een of andere reden ontploft en hier zijn we dan uiteindelijk.
Wat als dit een 'bewuste' keuze van het universum is geweest? Het ontploffen, groter worden, verschillende gebieden en omgevingen creëeren, leven mogelijk maken zoals wij dat kennen (en wie weet op andere manieren, maar dan wordt het wel een heel lang verhaal). We kunnen dit het universum of God noemen, in mijn hersenspinsels maakt dit niet echt uit. Ik ga het door elkaar heen gebruiken.
Is het universum ontploft om te leren? Zou het dan kunnen dat al het leven na de dood een stukje 'kennis' mee terug neemt naar God/dit universum? Dan 'leert' het van alles. Een mug, blad aan een boom, een ster. Maar van alles verschillende dingen.
In de Bijbel staat dat God de mens heeft gemaakt naar Zijn evenbeeld. Oorzaak en gevolg herkennen, empathie in de breedste zin van het woord, maar ook de mindere kanten van het mens-zijn. Wrok, boosheid, jaloezie. Misschien zijn dit ook dingen die het universum, om wat voor reden ook, moet leren.
En wellicht leert het universum ook niet in lineaire tijd, toen het ontplofte bestond de tijd immers niet. Dan is vooral het 'nu' van de mensheid vrij willekeurig, aangezien er niet echt een 'nu' bestaat. Datzelfde geldt voor afstand. Waarmee ik inderdaad zeg dat er best ander leven in het heelal kan zijn, of zijn geweest of nog komt. Dat hoeft niet echt op onze definitie van leven te lijken, maar dat gaat me nu even te diep.
In dat geval is de zin van ons leven, van al het leven, in alle vormen: kennis en ervaringen opdoen. Positief en negatief. En als mensheid zit hier nog een stuk 'toepassen' bij. Wij zijn in staat de ervaringen die we opdoen te evalueren, ons gedrag aan te passen. Misschien is dat wat ons uniek maakt. Misschien ook niet, en wordt het vanuit verschillende invalshoeken bekeken en gewogen.
Ik geloof wel dat alles en iedereen onderdeel is van een groter geheel. En wellicht dat we daar naar onze dood naar terug keren, met de ervaring en kennis die we hebben. En dat is dan de zin van het leven. Om iets anders te laten groeien, ervaringen op te laten doen die het 'alleen' niet kan.
Oke, wie dit helemaal heeft gelezen, applaus 🫣 als je het ook nog volgt, ben ik helemaal onder de indruk 😬
En als er nu voorzichtig navraag wordt gedaan bij gesloten afdelingen van ziekenhuizen snap ik dat ook wel 😂
