Wat betekent het voor jou om vrouw te zijn?

Zonnebloem

iMoeder Zijpad, maar was komt die behoefte toch vandaag bij mensen? Alleen praten met gelijk gestemden bedoel ik. En sowieso, hoezo is ‘de sfeer’ niet goed als je het niet allemaal met elkaar eens bent? Het gaat toch om theorieën etc, niet iets persoonlijks? Ik ben hier zelf te flegmatisch (is dat het goeie woord?) voor denk ik. Voor mij is praten over ideeen nooit persoonlijk. Tenzij iemand iets extreems aanhangt zoals nazistisch gedachtengoed of zo, zal ik nooit een hekel hebben aan iemand vanwege de mening van die persoon. Betekend dat dat andere mensen wel een hekel aan mij hebben als ik het niet met ze eens ben? Aangezien er geen grens lijkt te bestaan tussen ideeën en persoonlijk? Ik krijg steeds vaker het idee dat ik de enige ben die zo denkt namelijk.

Nee hoor, ik deel deze mening.

Manque

iMoeder Zijpad, maar was komt die behoefte toch vandaag bij mensen? Alleen praten met gelijk gestemden bedoel ik. En sowieso, hoezo is ‘de sfeer’ niet goed als je het niet allemaal met elkaar eens bent?

Ik vind het persoonlijk juist eng als je het allemaal eens bent of, erger nog, eens moet worden 😹 Op een forum sowieso.

Het kan wel lekker zijn om bevestiging of herkenning bij een ander te vinden, maar dat zou ik dan toch niet per se in een discussie zoeken.

iMoeder

Manque Precies. Ik heb met vriend ook geregeld flinke discussies. En dan zeggen we dat ook vaak tegen elkaar.

LilyMilie Dat snap ik inderdaad. Niks zo vervelend als wanneer je niet begrepen word. Dan ga ik zelf ook uitleggen en nog meer uitleggen dus ik snap die frustratie helemaal.

Manque

Dit topic was eigenlijk heel persoonlijk bedoeld. Ik heb geprobeerd om zo humanistisch mogelijke vragen te formuleren. Theorieën over waarom mannen zus en vrouwen zo zijn, zijn daarin niet eens zo heel erg interessant, tenzij iemand zich als persoon enorm herkent en thuisvoelt in een stereotype. Dat kan natuurlijk ook!

iMoeder

Manque Ik heb nog nagedacht over dat je vrouwelijk voelen. Ik voelde me dus met zwangerschappen en zo niet echt ‘op en top vrouwelijk’. Maar ik voel me wel heel vrouwelijk (andere mensen vinden dat overigens niet maar dat is hun probleem). Dus ik zat me af te vragen wanneer ik me dan wel heel vrouwelijk voel. Dat is dus het sterkste wanneer ik aan het seksen ben. Dan voel ik me half godin zeg maar. Misschien dat ik het daarom zo graag doe. 🫢😂😂

Hooyo-shimbir

iMoeder 😂😂😂😂 goed excuus ook. Heb echt behoefte me even vrouwelijk te voelen, shall we?

iMoeder

Hooyo-shimbir Mijn vriend weet wel dat ik ‘het’ regelmatig nodig heb om me goed te voelen. Maar ja daar heb je het dus weer. In artikelen en boeken etc die daar over gaan word dan gezegd dat mannen zich goed voelen door het te doen en vrouwen pas zin krijgen om het te doen als ze zich goed voelen. Dan zou ik dus een ‘mannelijke’ sex drive hebben. Want als ik me vervelend voel of niet lekker ben dan heb ik inderdaad zin en dan daarna voel ik me beter.

Maar hoezo is dat mannelijk dan? Ik kan echt geen enkele biologische reden daarvoor bedenken. Dus zit dat dan toch ergens in opvoeding / sociale conditionering in de maatschappij etc? Vraag me af of daar in andere culturen, waar het puriteinse gedachtengoed (= oa vrouwen horen niet te genieten van seks, dan ben je sloerie) nooit geregeerd heeft, wel eens onderzoek naar gedaan is.

Nescio

iMoeder ik ben het ook met je eens. Gesprekken waarin iedereen het maar met elkaar eens is en er niet dieper wordt gedacht vind ik saai en ik mijd zulke groepen.
Ik ben zelf best onzeker, en zo dat ik mijn eigen reacties weleens teruglees en denk: hoe dom heb je dat nou weer verwoord. Bij mij is het niet eens de angst om onbegrepen te worden (ik weet goed hoe dat voelt), het is de angst om als dom of oppervlakkig te worden bezien. Wat ook nergens op slaat want ik kan niet veranderen wat een ander denkt en als die wil denken dat ik dom ben of me onhandig uitdruk, is dat maar zo.

Maar ja, tussen logica en gevoel zit ook een afstand, en ik ben nog altijd te onzeker, ook in discussies.

Femkes

iMoeder Maar hoezo is dat mannelijk dan? Ik kan echt geen enkele biologische reden daarvoor bedenken. Dus zit dat dan toch ergens in opvoeding / sociale conditionering in de maatschappij etc? Vraag me af of daar in andere culturen, waar het puriteinse gedachtengoed (= oa vrouwen horen niet te genieten van seks, dan ben je sloerie) nooit geregeerd heeft, wel eens onderzoek naar gedaan is.

Ik zou me biologisch wel het verschil kunnen voorstellen dat vrouwen zich altijd meer bewust zijn van de risico's. En dat ze daarom terughoudender zijn. Als je als man iemand zwanger maakt, kun je altijd net doen of je neus bloedt, als vrouw is dat moeilijker. Vanuit dat concept kan ik me voorstellen dat het voor vrouwen belangrijker is dat er vertrouwen moet zijn in de relatie om seks te kunnen hebben. Tegelijkertijd ben ik dus ook wel heel benieuwd hoe dat gaat in culturen waar niet zo'n sterke gezins en moedercultus is. Als een zwangerschap geen risico (behalve hoogstens het lichamelijke) is, zorgt dat voor een andere kijk op seksualiteit?

Toch6

Nescio Als ik menstrueer heb ik ook niet het idee dat ik 'heel krachtig' ben

Ik voel me dan eerder een wrak dan krachtig 🤣

Femkes

Manque Vrouw zijn.
Is vrouw zijn, vrouwelijk zijn?
Is het een kwaliteit, en wat houdt dat in?
Is het een kracht?
Wat ziet de ander van jouw vrouw-zijn en hoe voelt het van binnen?
Wat is biologisch en wat is mentaal?
Wat waardeer je in jouw vrouw-zijn?
Wat maakt je boos, verdrietig of blij over jouw vrouw-zijn?
Heb je twijfels of ambivalentie over jouw vrouw-zijn?

Op persoonlijk niveau
Ik vind vrouw zijn op zich geen kracht, ik denk wel dat veel vrouwen krachtiger zijn dan veel mannen, maar dat is omdat het in de samenleving moeilijker is om vrouw te zijn. Maar er zijn ook heel veel sterke mannen, dus ook hierin denk ik dat er meer verschil binnen de groepen is dan tussen de groepen.
Ik denk dat andere mensen mij als heel stereotype vrouwelijk zien. Ik draag bij voorkeur rokken en jurken, baal ontzettend dat mijn haar gewoon niet groeit. Tegelijkertijd doe ik beperkt aan make-up, ben ik de kostwinner en ben ik de klusjesvrouw in huis. En dat sluit wel aardig aan bij hoe ik me voel.
Geslacht is biologisch, gender is mentaal. Daarom komen ze soms ook niet overeen.
Ik denk dat ik niet zozeer iets waardeer in mijn vrouw-zijn, het is gewoon. Ik vond het gaaf om leven voort te kunnen brengen, maar zwanger zijn vond ik vreselijk. Ik vond het fantastisch om met de borst re kunnen voeden, ik vond het ook een onmogelijke verwachting.
Het vrouw-zijn zelf geeft mij niet perse een emotie, wel de sociale normen en risico's die erbij komen. Inmiddels meer voor mijn dochter dan voor mij. Ik hoorde gisteren op de radio 'just a girl' van no doubt terwijl ik net daarvoor had gelezen over instagram groepen waar jongens en mannen foto's van meiden verspreiden om ze te vernederen. En dan hoop ik heel hard dat het de naweeën zijn van een gruwelijk patriarchaat, maar tegelijkertijd boezemt het me echt extreme angst in dat dit bestaat. Niet dat ik denk dat dit de norm is, maar wel dat het dus de norm is bij een bepaalde groep en dat beangstigt mij aan vrouw zijn.
Ik heb op zich geen ambivalentie over mijn vrouw zijn. Wel over mijn moeder zijn, ik denk dat ik liever een vader was geweest. Bij alle stellen die ik in mijn omgeving zie, hebben zij de betere rol. Zelfs bij het stel in vechtscheiding komt hij er beter vanaf omdat hij veel meer hulp krijgt in de opvoeding dan zijn ex. Sinds ik moeder ben, ben ik ambivalenter over vrouw zijn, nog meer dan glazen plafond, minder bewegingsruimte en dergelijke die ik altijd al heb ervaren.

Manque

Femkes Wat mooi onder woorden gebracht! <3

Vulpen

Femkes Bij alle stellen die ik in mijn omgeving zie, hebben zij de betere rol.

Wat dan bijvoorbeeld? Dat er minder hoge verwachtingen aan hen gesteld wordt?

Femkes

Vulpen minder hoge verwachtingen inderdaad, daardoor ook minder venijn onderling, meer hulp. In het geval wat @Hopsatee gisteren beschreef, dan zou iedereen het logisch hebben gevonden als de vader hulp zou hebben gekregen. Gewoon naast het speelveld al zou waarschijnlijk iemand de dreumes hebben overgenomen. Dat gebeurt bij moeders gewoon minder en mensen hebben er een negatiever beeld van.
Bij zp ooit een discussie over de haren van meisjes en heel veel vrouwen vonden het logisch dat mannen geen net staartje kunnen maken bij hun dochter. Maar moeders die dat niet kunnen of willen werden gezien als minder goede ouder dat ze hun dochter er slordig bij laten lopen.
En het is niet dat moeders meer ruimte hebben op het werk, ook daar moet je altijd aan de bal zijn, dus als moeder ben je altijd de aangesproken persoon. Wat dat betreft vond ik de barbie speech heel cliché, maar ook heel waar, je kunt het gewoon echt nooit goed doen.

Vulpen

Femkes Ja... Maar wordt van mannen niet gewoon andere dingen verwacht? Dat ze kunnen klussen, zonder klagen hard werken, sportief zijn en spinnen weg durven te halen bijvoorbeeld?
Ik vermoed dat de mental load wel bij vrouwen zwaarder is over het algemeen en dat is sowieso problematisch. En wellicht is de solidariteit inderdaad minder maar dat snap ik eigenlijk niet goed. Ik voel altijd enorm veel mededogen voor struggelende ouders 😅

Hopsatee

Vulpen Vrouwen zijn onderling wel
harder voor elkaar dan mannen onderling.

Femkes

Vulpen Maar wordt van mannen niet gewoon andere dingen verwacht? Dat ze kunnen klussen, zonder klagen hard werken, sportief zijn en spinnen weg durven te halen bijvoorbeeld?

Ja, op zich zijn er voor mannen andere eisen en die kunnen ook heel zwaar zijn. Mijn man en broer hebben allebei echt geleden onder de eisen die hun vaders stelden. Die waren voor de jongens veel zwaarder dan voor de meisjes. Maar het gaat me niet zozeer om het man vrouw verschil, maar het vader-moeder verschil. Voor moeders is er nooit een afschakelmoment toegestaan, voor vaders veel meer. Juist het constante aanstaan wat van moeders wordt verwacht is hetgeen waar ik het meest op aansla.

iMoeder

Vulpen Ja... Maar wordt van mannen niet gewoon andere dingen verwacht?

Nee en ja. Tuurlijk worden er andere dingen van de verwacht. Maar over het algemeen veel minder. Vrouwen doen by far de meeste huishoudelijke taken, ook als mannen en vrouwen evenveel werken. En van vaders word al helemaal weinig verwacht. Als je wat luiers verschoond en af en toe je kind weg brengt vinden veel mensen je al een top vader. Terwijl moeders het bijna nooit goed genoeg kunnen doen.

Edit, deze past hier wel mooi;

Vulpen

iMoeder Ja, ik weet het, maar heb er zelf natuurlijk geen ervaring mee. Mijn vrouw en ik zijn eigenlijk allebei óók altijd hartstikke druk met alles managen qua werk, kinderen en huishouden, en dan laten we van die 'mannelijke klussen' als een schuurtje bouwen en wekelijks de auto wassen nog links liggen. Maar misschien is dat logisch en werken de verwachtingen gewoon door ook als je een gezin zonder vader hebt 🤔

Toch6

iMoeder Vrouwen doen by far de meeste huishoudelijke taken, ook als mannen en vrouwen evenveel werken

Man: oh wat goed een papadag (jakkes, je bent gewoon ouder dus verzorgt ze en nee, vaders passen ook niet op)
Vrouw: oh wat slecht dat je 4 dagen werkt!

Bluh. Wat slecht en goed is kun je mooie theorieën op los laten maar verschilt toch per gezin wat het beste is.

Femkes

Vulpen Maar misschien is dat logisch en werken de verwachtingen gewoon door ook als je een gezin zonder vader hebt 🤔

Dat denk ik wel. Ik denk het grootste verschil voor jullie is dat jullie beiden dezelfde eisen en verwachtingen ervaren en dat het verdelen van de mental load daarmee anders kan verlopen. Maar ik denk dat de verwachtingen op zich voor jullie hetzelfde zijn als voor mij bijvoorbeeld.

Toch6

Vulpen wekelijks de auto wassen

Dat is sowieso onzin. Zou niemand moeten doen 🤪

Vulpen

Femkes Mja, en dat we sowieso moeten laten zien dat het mogelijk is om kinderen op te voeden met twee vrouwen, dat is wel een druk die ik ervaar. Anderzijds denk ik dat veel vrouwen het nog wel een stuk zwaarder hebben als je zo'n lapzwanspartner hebt, dat zie ik ook wel in mijn kennissenkring terug.

« Vorige pagina Volgende pagina »