Huggybird ik was 3 en heb er weinig actieve herinneringen aan. Enkel wat losse flarden. Wat ik hoorde lag het vel er hier ook af en stonden de spaken in het vlees. Spaken hebben ze los moeten knippen van de fiets om mijn been eruit te krijgen en een spaak zat vast in mijn huid. Het verhaal gaat (volgens een buurvrouw) dat mijn moeder nog een stukje is doorgefietst, omdat ze mijn geschreeuw negeerde. Ik weet niet of dit waar is hoor, maar zo ja zal dit het niet echt beter hebben gemaakt en verklaren waarom het meerdere breuken waren.
Ik was te jong voor krukken, maar de buurman had een dienblad met wieltjes gemaakt. Hier kon ik op zitten en dan bewoog ik mijzelf voort door met mijn armen af te zetten tegen de vloer. Ik heb er nog een paar foto’s van. Het ziet er heel grappig uit. Uiteindelijk heeft het best lang geduurd voordat ik weer kon lopen. Eerst genas het niet goed, waardoor ik langer in het gips moest. Vervolgens verliep het revalideren niet soepel. Geen idee waarom dat niet goed ging, maar het is wel de reden waarom ik met 3 jaar mijn A-zwemdiploma had en met 4 jaar B. Ik moest een paar keer per week therapeutisch zwemmen/ oefeningen doen in het water onder begeleiding van een fysio. Ik was echt super trots op mijn zwemdiploma’s. Mijn zus is 5 jaar ouder en kan nog herinneren dat ik tegen lukrake vreemden op straat of in de winkel vertelde dat ik mijn zwemdiploma’s al had. En ik ben ook een keer met mijn gipsbeen in het opblaasbadje van de buren gaan zitten. Moesten ze er weer nieuw gips omheen doen. Lekker kind was ik 🤣.
Hierdoor ben ik dus wel alert op jasbeschermers! Ik zat ook op zo kussentje met twee voetensteuntjes, maar geen jasbeschermers op de wielen.
