Ik word echt knetter van mijn vader. Hij was gisteren voor geloof ik een 4e second opinion naar de neurochirurg geweest. Ook deze wil hem niet opereren. Te gevaarlijk ivm zijn overgewicht. Ze gaan nog een zenuwbehandeling doen, maar als dat niet helpt, wil hij euthanasie gaf hij aan (hij noemt dit een gezellige familie bijeenkomst). Dat was gisteren.
Vandaag had hij uitslag van de longarts van zijn nieuwste scan. Een van de plekjes op zijn long is gegroeid naar 9mm en volgens hem gaan ze bestralen en chemo als het boven de 1cm is. Hij geeft aan dat hij nooit chemo wil. Alles wordt weer vergezeld met meerdere lachende smileys en duimpjes omhoog. Afgelopen maandag was het ook al ‘dikke pret’ bij de cardioloog.
Ik vind het dus helemaal niet grappig en het voelt alsof hij bij mij continue een grens over gaat met zijn ‘haha ik ga /wil dood’. Ik wil dit aangeven, maar ik weet echt even niet hoe.
Ik wil nog wel het contact behouden voor de meiden zodat ze afscheid kunnen nemen tzt. Ik
moet het tactisch zeggen, maar ook duidelijk. Hoe kan ik dit verwoorden?
