Ik heb een lang bericht gekregen van 1 van mijn ex schoonzussen. Waar het op neer komt, als ik het goed lees en begrijp. Is dat mij verweten wordt dat het contact tussen haar en mijn kinderen en haar kinderen en mijn kinderen verwaterd is.
Dat het contact verwaterd is, dat klopt. Wat ik alleen niet helemaal begrijp, is hoe dat mijn verantwoordelijkheid is. En wat me er erg dwars aan zit, is het gebrek aan empathie. Ze weet, dat haar broer vertrokken is, en dat de volledige zorg voor onze kinderen sindsdien (en daarvoor al grotendeels) bij mij ligt. Ik werk, ik zorg voor m’n kinderen, voedt ze op, zorg dat m’n huis schoon is en iedereen schone kleding heeft, ik doe leuke dingen met ze om ze een leuke jeugd te geven etc etc. En in plaats van dat je vraagt, goh, iMoeder, hoe gaat het nou eigenlijk met jou? Houd je het allemaal wel vol? Kom je met iets aanzetten waarvan je vindt, dat ik dat ook nog wel op me kan nemen.
Voor de duidelijkheid, ik verbied mijn kinderen niet om langs te gaan. Dochter geeft aan dat ze zelf niet graag langs gaat, kort gezegd omdat ze zich daar emotioneel niet veilig voelt door bepaalde dingen die gebeurd zijn en opmerkingen die gemaakt zijn. Dat is deels puberdrama tussen haar en haar nicht. Dus ik heb wel gezegd van joh probeer het weer eens, maar ik ga haar niet dwingen.
Als iemand me kan helpen met dit een beetje tactische te verwoorden? Heel graag. Want ik ben echt enorm op zoek naar hoe ik dit alles onder woorden kan brengen. Ik wil namelijk wel een respons geven.
