Trees mn twee oudste verveelde zich een ongeluk op school, werden als gevolg daarvan onhandelbaar thuis, niks, school is daarmee wel echt bezig nu, dus dat loopt al beter.
Mn derde had zn vinger tussen de deur gehad, 3 hechtingen, gebroken en ondertussen zit er een ontsteking en is hij met zn 2de zware antibiotica kuur bezig, dus die voelt zich niet lekker daarvan.
En mn vierde bleef in gewicht achter, ik ben daar wel 100x in overleg geweest met cb omdat ik me zorgen maakte, om haar gewicht, houding, weinig poepen, maar nee alles was normaal. Vorige week was ik er klaar mee en ben ik bij specialistische lactatiekundige, fysio en arts kunnen komen en nu blijkt dat ze dus aan stille ondervoeding lijdt en haar rug is niet in orde, maar daar is de hoop dus dat het "gewoon" spieren zijn.
En cb is nu dus verkeerd, bij mn tweede met zn ogen hebben ze ook al fouten gemaakt. En iedereen maar roepen dat ze er zijn om problemen op te vangen, maar het enige wat ze doen is alles wegwuiven.
En ik baal gewoon , al weken roep ik dat ik het niet vertrouw met de jongste en wordt ik weggezet als een overbezorgde helicopter moeder die maar moet leren loslaten, en toch heb ik weer gelijk. En het is bij alle 4 de kids iedere keer dat ik zo weggezet wordt. En ik laat me ook zo wegzetten, het is zo moeilijk om constant tegen de gevestigde gemiddeld tegenaan te vechten.
(En sidenote, we hebben echt een hele super geweldige huisarts en assistente, die helpen ons constant verder als weer weer vastlopen op cb of waar dan ook).
Edit; en sorry voor het klaag. Adem in en adem uit en we komen er wel uit.
