Soturi
Tegens:
Mijn gezondheid; mijn EDS klachten zijn veel erger geworden tijdens/na de zwangerschap van C. Kanttekening daarbij is dat de situatie in deze periode ook andere verergerende factoren had; toen ik zwanger werd was ik uitgeput na revalidatie van man, verhuizing naar instelling, planning van de bruiloft.. Ik had flink ondergewicht en we moesten ineens snel een woning vinden, toen kwam corona en de woning kopen en het enorme drama daarna. En, is recent gebleken, het meest beperkende probleem kwam deels door mijn spiraal.
Nu is alles veel stabieler, we hebben veel en goede zorg. Daarentegen heb ik tegenwoordig wel een kleine rondlopen. Ook mentaal was mijn zwangerschap en de periode erna niet prettig, maar ook daarbij speelden de andere zaken natuurlijk een rol.
Maar hoe ik een tweede zwangerschap zou trekken weet ik dus niet. En als ik uitval of daarna ineens veel minder kan, dan heb ik niet alleen mezelf en man ermee, maar ook C.
Daarnaast is mijn aandoening erfelijk. Er is een 50% kans op overerving, waarbij de ernst van de klachten per persoon extreem verschilt. Dat wisten we voor C ook, maar ook toen was er niet al een kind waar we ook rekening mee moesten houden.
Voors:
De wens zelf natuurlijk, bij mijn man héél sterk, bij mij was het tot voor kort nul, maar dus ineens toch gekomen. Ik heb echt geen behoefte aan de eerste periode, maar ik vind het wel heel erg jammer dat ik de fases waar C nu in zit maar 1 keer meemaak.
Een brusje voor C. Dat hij niet alleen opgroeit, de enige is in een toch wel bijzondere gezinssituatie, straks als wij oud zijn en komen te overlijden alleen achterblijft.
Voor nu heb ik de beslissing voor mij uitgeschoven, omdat ik hoop heb dat ik kan optrainen naar mijn oude niveau nu mijn spiraal eruit is. Maar heel lang kan/wil ik niet wachten, want ik ben nu 34.
De vraag is of het überhaupt zou lukken, bij C zijn we 5 jaar bezig geweest. IVF ga ik sowieso niet meer doen, ik zou dan een periode proberen en als ik mezelf te oud vind stoppen.
