Hopsatee ik ben er rond mijn 12e geweest met mijn oom en tante en wilde er altijd al een keer met mijn kinderen heen.
Het verhaal van odour-sur-glane heeft heel veel overeenkomsten met wat er in 1944 in mijn eigen geboortedorp is gebeurd en dat in mijn jeugd nog steeds een grote rol speelde. Verschil is dat Putten opnieuw herbouwd is en enkel de mannen uit het dorp zijn omgekomen en 1 vrouw. Deze vrouw was mijn oudtante en ik ben naar haar vernoemd. Mijn oudste is ook naar haar vernoemd. Mijn dochter trok het trouwens vandaag niet. Ze bleef maar huilen, omdat ze het zo vreselijk vond wat mensen elkaar kunnen aandoen. Ik was zelf ook behoorlijk ontdaan en heb het ook niet helemaal droog gehouden. De zwaarte van de plek en wat daar gebeurd is. Afschuwelijk.
Weet je waar ik mij dan zo aan irriteer? Aan mensen die lachende selfies gaan maken. Oa voor de kerk waar alle vrouwen en kinderen op gruwelijke wijze zijn vermoord. Zo respectloos! En van alle tijden, ook voor de smartphones. Ik ben 21 jaar geleden in Auschwitz’ geweest en daar gingen twee Amerikanen lachende foto’s voor de verbrandingsoven maken. Ik snap daar dus echt geen fuck van.
