Marshmallow mijn vader kan ook zo zijn, maar ik heb met de jaren heen echt geleerd dat het zijn eigen pessimisme is die hij projecteert op mij. Toen wij de katten namen had ik niet eens zin om het tegen hem te vertellen, want zoals verwacht, reageerde hij precies zoals jouw moeder. Alleen de 'negatieve kanten' kunnen zien, de kosten, de verantwoordelijkheid, de zorg..
Maar hij is daardoor totaal niet meer in staat om te genieten van de mooie kanten in het leven, en geluk ook toe te laten.
Ik wil zo gewoon niet leven, dus ene oor in, andere oor uit 🤷♀️
En ja natuurlijk kosten ze geld, heb ik continu haren op mijn kleding, vind ik strontscheppen ook niet leuk, en word ik dan beloond met 2 katten die me volledig negeren omdat hun heilige mens I binnen loopt, maar het is ook de allerbeste beslissing die ik ooit genomen heb. Op sommige dagen zelfs nog meer dan kinderen krijgen 😂
