Mijn enerverende ochtend.
Ik opende vanochtend mijn werkmail en daarin zat een e-mail van de nieuwe schooldirecteur. Het kwam erop neer dat ik als vrijwilliger mijn werkzaamheden niet meer mocht uitvoeren, omdat ik werk met privacy gevoelige informatie. Dat de betrekking per 21 oktober stopt, maar tot dan enkel nog administratieve taken mag doen zonder leerlinggegevens (dat is er niet). De enige oplossing was volgens hem een participatiebaan en daar had hij nu geen geld voor. Mijn gemaakte onkosten konden ook niet meer vergoed worden.
Nu werk ik samen met een orthopedagoog en een stagiaire. Orthopedagoog nummer 2 is met zwangerschapsverlof en ze hebben geen vervanging kunnen vinden. Ik begeleid de stagiaire en ondersteun de orthopedagoog. Orthopedagoog, stagiaire, maar ook de ib-er waren woest op de directeur. Door het zwangerschapsverlof hebben ze mij namelijk ook gewoon nodig en ook zij wisten van niks. Daarnaast vonden ze ook de manier waarop niet oké.
Ik heb vanochtend de stagiaire nog stiekem inhoudelijk begeleid, want ik vind het niet kunnen om haar zomaar te laten stikken. Daarnaast heb ik ook moeite gedaan om met zo rot deeltaxi daar te komen en wilde dat het niet voor niks was.
Vervolgens heb ik toen mijn boosheid wat gezakt was de directeur teruggemaild dat ik het niet correct vind dat dit zomaar via de e-mail wordt medegedeeld en dat het inhoudelijk ook niet klopt (ik val gewoon onder de wet Big en moet mij houden aan de regels omtrent privacy). Dat ik per direct stop en dat ik maandag hierover niet met hem in gesprek ga, wat hij nog wilde. Zonde van mijn tijd en energie. Plus ik ga geen cent meer aan die taxi besteden als hij het toch niet wil vergoeden.
Het was ook de dag van de leraar en je kon gratis stoelmassages krijgen op school. Heb mijzelf ingeboekt voor een dubbele sessie stoelmassage, want ik vond dat ik dit verdiend had voor mijn vrijwilligerswerk daar. Toen ben ik naar huis gegaan.
Ondertussen zijn mijn collega’s schijnbaar zeer boos naar de directeur gestapt. Toen ik thuis kwam had ik weer een e-mail gekregen met hoe vreselijk hij mij wel niet waardeerde, dat mijn collega’s ook zo blij met mij waren, dat ze zoveel van mij leerde blabla. Het slijm droop van mijn computerscherm. Walgelijk gewoon. Plotseling was er wel van alles mogelijk. Participatiebaan, onkostenvergoeding, was allemaal geen probleem meer en of ik alsjeblieft maandag met hem in gesprek wil.
Ik ben nog steeds pissig, want hij heeft geen sorry gezegd en zo ga je niet met vrijwilligers om. Ik weet oprecht niet of ik voor zo man wil werken, maar wil mijn collega’s ook niet in de steek gelaten. Deze zijn echt heel tof. Heb dus ook nog niet gereageerd.