Vulpen Maar als God de doop toch als voorwaarde stelt voor vergeving heb ik wel een probleem.
Waar ik in geloof is dat wij als ziel hier op aarde zijn om dingen te leren, en daar voor onze geboorte al voor kiezen. Dingen als, vergeving, naastenliefde, zelfliefde, karma uitwerken, de wereld helpen of een combinatie van meerdere dingen.
Iedere ziel heeft een hoger zelf, die met een team gidsen samen werkt om het doel/de les te behalen. Dat gebeurt door middel van dingen als synchronisiteit, 'het lot', of op het juiste moment op de juiste plek zijn.
En al die 'hoger zelven', zijn weer verbonden met elkaar, zodat bepaalde mensen elkaar ontmoeten, of op een bepaalde plek zijn etc.
Die overkoepelende rode draad is voor mij "God". Een soort kruising tussen het collectieve onbewuste van Carl Jung en een soort regisseur.
Maar die God is voor mij niet een iemand die oordeelt. Geen goed of fout, alleen oorzaak en gevolg.
Als ik in dit leven niet behaal wat mijn doel is, ga ik daar in een volgende mee verder in een nieuw scenario (als monnik in Azië ofzo 😅). Als ik het wel behaal, kies ik in een volgend leven een nieuw doel. Maar het is aan mij om te bepalen of en wanneer ik iets leer, ik heb ook vrije wil daarin.
Dat maakt dat ik ook niks te vrezen heb van een God. Want ik ben degene die er voor verantwoordelijk is om mezelf te vergeven, of om dat in een volgend leven verder uit te werken. Hij (of nouja, voor mij is het dus geen 'hij') is niet meer, hoger of beter dan ik, maar gewoon een neutrale energie die verbind. Geen voorwaarden, geen straffen, geen oordelen, maar in het ergste geval een "volgende keer beter".
En ja, ik heb 3 mogelijkheden.
Of ik heb gelijk, en dan leef ik daar naar.
Of er is helemaal niks, en dan heb ik niks te verliezen.
Of ik zit volledig fout en ga naar een soort hel, maar dan heb ik wel mijn leven geleid volgens mijn eigen geloof en principes. Ik kan en wil dat niet apart gaan schuiven voor een "geval dat", want waar ligt dan de grens? Wat als het Islam is, of hindoeïsme? Dus dan blijf ik liever nu mezelf..
Binnen wat ik geloof heb ik nog steeds alle ruimte om een goed mens te zijn, dus als ik naar de hel ga puur omdat ik niet geloof in de kerk, dan wil ik niet eens naar de hemel 🫣
Maar ik kan dus niks met een geloof van straffen en beloningen, regels waar je aan moet voldoen, zonden, voorwaarden, oordelen etc. In mijn ogen is dat iets wat ooit is bedacht door (met name mannen) om macht te hebben en bepaalde groepen te onderdrukken. En dat gaat dus tegen alles in waar ik in geloof, dus ik ben niet echt blij dat mijn ouders mij daar voor hebben aangemeld.. 😬