Bob_Ross het meest mooie moment was, dat ik gisteren met de meiden uit de auto stapte. We hadden denk ik 20 meter gelopen en ze beiden plotseling riepen: wauw je loopt gewoon echt normaal! Ze vonden het zo raar dat ik weer gewoon met ze mee kon lopen op een normaal tempo. Ze waren echt even helemaal onder de indruk ervan.
Ze hebben de orthese gisteren nog een paar keer verbouwd om drukplekken te voorkomen, maar ik denk dat ik toch nog een keer terug moet. Ik heb nu al mijn eerste blaar. Hij gaf al aan dat ik waarschijnlijk nog wel een paar keer zou terugkomen voor het afstellen. Dat het bijna nooit in 1x goed gaat.
En ik moet zsm nieuwe schoenen kopen. Hij past echt in geen enkele schoen, behalve een paar oude gympen van dochter en in mijn spuuglelijke hardloopschoenen (ik kies mijn hardloopschoenen uit op hoe ik erop loop en niet op hoe ze eruit zien).
Het is heel erg raar om bijna normaal te lopen. Ik moet nu ook wat dingen gaan afleren. Ik loop vaak wat met mijn armen wat wijd, zodat ik mijzelf beter kan opvangen als ik val. En ik raak continue alles aan als ik loop, omdat ik extra feedback nodig heb van de omgeving om te bepalen in welke positie mijn lijf bevindt. De orthese geeft nu deze feedback, maar het zit zo in mijn systeem om alles even aan te raken. Heel gek dat het nu niet meer hoeft en ik zonder kan. Op een of andere manier vertrouw ik daar nog niet volledig op.
En toen ik vanochtend wakker werd schrok ik mij eerst rot. Alsof er een been naast mijn bed stond 😂
