Vandaag was ik ook weer even bij mijn ouders. Gisteren hadden mijn ouders gevraagd of ik even bij de buurvrouw langs kon om te vragen of ze wat afstand zou willen nemen. Ze heeft de beste bedoelingen, maar heeft niet door dat ze soms enorme grenzen overschrijdt daardoor. Nog los van het hele ziek-zijn van mijn vader, hing ze regelmatig ineens over de schutting als ze hoorde dat mijn ouders bezoek hadden bijvoorbeeld. Dus ook als ik langs kwam. Dan probeerde ze deel te nemen aan het gesprek dat we op dat moment voerden, waar het gesprek ook over ging. En hebben mijn ouders het er wel vaker over gehad dat ze vrij bemoeierig en opdringerig was. Ze had nu bijvoorbeeld al in hun voortuin gestaan en door het raam gekeken omdat de auto van mijn vader al continu voor de deur stond en niet meer verplaatste of weg was. Normaal was mijn vader vaker weg dan thuis, dus dat valt wel op natuurlijk. Mijn ouders zagen haar er ook wel voor aan om met de neus vooraan te staan als hij in de kist naar buiten gedragen zou worden na de euthanasie. Dat zagen ze niet zitten. Ik overigens ook niet. Dus voor hun rust en voor mij om het maar te kunnen afstrepen, heb ik dat vandaag aangegeven. Dat vatte de buurvrouw gelukkig goed op. Ik heb haar heel kort de situatie uitgelegd en benoemd dat mijn ouders graag rust willen hebben voor alles wat nu op ze afkomt. Dat mijn moeder haar vanzelf wel weer opzoekt als zij eraan toe is.
Ook had mijn vader aangegeven dat hij graag op z'n minst de trap, hal en wc goed schoon wilde hebben voordat hij gaat. Mijn moeder is daar, helaas, niet capabel genoeg voor. Dat valt me sowieso op dat we met de hele familie hetzelfde zien en denken wat betreft het functioneren van mijn moeder in het algemeen. Zonder dat we het daar eerder over gehad hebben. We zijn het er met z'n allen over eens dat we de regelzaken niet aan mijn moeder moeten overlaten en we noemen allemaal dezelfde ontbrekende inzichten.
Mijn vader heeft dat altijd opgevangen binnen zijn mogelijkheden, maar dat kan hij nu vanzelfsprekend niet meer. Hij vindt het ontzettend moeilijk dat die taak bij mij en mijn zusje terecht gaat komen. We hebben hem op het hart gedrukt dat wij ons daar wel mee gaan redden.
Ik heb vandaag de wc schoongemaakt, grondig ook. Mijn zusje heeft de hal en trap gedaan. Dan hoeven we dat tussendoor alleen nog een of twee keer af te nemen met een sopje en te stofzuigen. Hoe je het normaal bijhoudt dus. Hij wilde op z'n minst die plekken donderdag lekker fris hebben namelijk.
Daarna heb ik nog even bij ze gezeten en ook mijn vader zijn borst en buik een keer gezalfd. Vandaag gloeide dat gelukkig niet. Daarna heeft mijn vader mij de deur uitgeschopt. Hij vond dat ik al genoeg had gedaan namelijk en hij wilde dat ik rust nam.
Zijn ouders en zijn jongste broertje en vrouw kwamen ook net aan toen ik de deur uit ging. Dat vind ik ook zo ontzettend sneu. Mijn opa en oma moeten gewoon hun kind gaan wegbrengen. Dat is mijn grootste nachtmerrie.
Hij had toch nog nieuwe pijnstillers gekregen die ook hielpen, dus vandaag had hij veel minder pijn gelukkig.
Morgen ga ik een dagje niet. Even rustig aan doen. En vooral mijn oudste voelt alle emoties haarfijn aan en laat merken dat ze er last van heeft dat ik zoveel weg ben. Dus ook voor de kinderen wil ik morgen even thuis zijn.
Dinsdag gaan we er even heen met de kinderen. Hij wil ze namelijk nog graag een keer zien. Ook voor de meiden, ondanks dat ze nog zo klein zijn, lijkt het me fijn om nog even afscheid te nemen. Ik heb mijn vader gezegd dat hij ons gewoon weg moet sturen als het hem teveel is dan, zelfs als dat is als we amper binnen zijn. Daarna gaan we even naar mijn opa en oma toe. Mijn oma heeft vandaag toen ik haar zag namelijk aangegeven dat ze dat wel erg fijn zou vinden als we daar ook even kwamen, dus dan doen we dat.
Woensdag had ik al langer iets gepland staan. Een leuk dagje waarin ik even Soturi kan zijn ipv mama. En met de situatie nu vind ik het extra fijn, even afleiding en wat opladen, om daarna de volgende rollercoaster in te stappen. Donderdag is het namelijk zo ver. Mocht het heel slecht gaan, dan ga ik niet natuurlijk. Maar ik hoop dat het wel door kan gaan.
De week erop zal alles in het teken van de uitvaart en crematie komen te staan. Ik heb aangegeven graag te willen spreken, dus ik moet in de tussentijd nog even voorbereiden wat ik graag zou willen zeggen.
