Al mijn klachten hebben een reden, ik ben zwanger. Maar het is niet goed. We moesten wachten of het zelf op gang zou komen maar dat lijkt niet zo te zijn. Volgende week moet ik terug naar het ziekenhuis waar een miskraam zal worden opgewekt.
Het is nog pril, 6 weken. En ik voelde toen ik die positieve test in handen had geen blijdschap. Meer paniek en stress. Alsof ik het al voorvoelde. Dus hoewel het misschien 'goed' is dat het zo moet lopen, doet het ook pijn. Het stomme is dat ik me wel ontzettend belabberd voel dankzij die hormonen, maar zonder uitzicht. Wat het allemaal nog moeilijker maakt.
Maandag afscheid nemen van mijn oma, dinsdag afscheid nemen van dit kindje, dat er niet mocht zijn.
