Ik zou graag aan jullie de situatie van onze hond voor willen leggen.
Daarbij hoop ik wel dat we eerlijk, maar netjes kunnen blijven.

Vanaf het begin:
Toen destijds bekend werd dat kinderen krijgen voor ons moeilijk zou worden, hebben we een hond gekocht.
Vlak nadat we onze hond kregen bleek ze mega allergisch te zijn voor zowat alles.
Het uit zich in extreme jeuk, oorontstekingen en wondjes (door de jeuk).
We konden toen kiezen voor op maat gemaakte brokken (á €200,- per maand), injecties (eerste 2 maanden €600,- daarna €225) of medicatie (€150,-) per maand.
We kozen toen voor de medicatie iom de dierenarts. Dit was destijds het enige wat gegarandeerd zou werken, het andere was nog experimenteel.
Inmiddels zijn we heel wat jaren én 2 kindjes verder.
De jeuk voor de hond wordt extremer en de enige optie is dus de brokken of injecties.
Maar dat is dus inmiddels financieel niet haalbaar voor ons.
Daarnaast heb ik het idee dat ze doodongelukkig is bij ons. Er is gedurende de jaren minder tijd voor haar. We spelen en wandelen nog wel, maar ze sloopt steeds meer in huis. Van speelgoed van ons zoontje tot de difrax fles. We bergen alles op, maar vorige week heeft ze zelf de keukenla open gedaan en heeft die geplunderd.
Ook merk ik dat ze pas echt tot rust komt als de kinderen op bed liggen, want dan pas gaat ze slapen.
Ik ben inmiddels zover dat ik met de dierenarts in gesprek wil gaan, is dit nog wel een fijn leven voor onze hond.
Ik weet gewoon oprecht niet wat we nog meer kunnen doen.
Misschien hebben jullie er nog een andere kijk op?

    Ach wat rot. Heel goed dat je dit zo serieus bekijkt en zo begaan bent met het welzijn van jullie hond. Overleg met de dierenarts is altijd een goed idee toch. Als de hond echt niet gelukkig is bij jullie en jullie niet voldoende kunnen doen voor haar gezondheid is wellicht herplaatsen een optie? Een andere omgeving, andere mensen, wel brokken of injecties dat kan een heel andere situatie geven waardoor de hond ook anders in haar vel komt te zitten.

    Ik ben altijd opgegroeid met huisdieren en we hebben nu ook een hond en 2 katten. Vooral voor de hond is voor mij echt de eis dat het moet werken voor iedereen. De katten kunnen bij ons redelijk makkelijk naar buiten en hun eigen ruimte te nemen, dat kan de hond niet. Voor een deel heeft de hond soms pech, als er een vriendinnetje komt spelen die bang is, moet ze in de hal blijven bijvoorbeeld, soms hebben we op een dag beperkt ruimte voor een goede wandeling, dan heeft ze een keer pech. Maar ze moet zich goed voelen en dat betekent dus ook dat wij soms moeten inschikken.
    Maar als ik merk dat het niet meer gaat, dan denk ik eerlijk dat het beter wordt om afstand te doen. Uiteindelijk blijft een hond ook een risico en een ongelukkige hond wordt een groter risico. Met kinderen is dat voor mij een belangrijk issue. Ik vind in overleg gaan met de dierenarts een goede eerste stap. Daarnaast kijken wat er wel kan, misschien iemand in de buurt die blij wordt van een keer extra wandelen of oppassen? Stichting oopoeh bijvoorbeeld? Misschien dat dat net wat meer rust kan geven voor alle partijen.
    Succes, moeilijke beslissing.

    Aurora Ik zou dan kiezen voor herplaatsen. Een ander fijn huisje zoeken waar ze meer rust heeft (geen kinderen dus) en die de duurdere brokken/injecties wel kunnen betalen, zodat ze nog een fijn en rustig leven verder heeft.

    Ik ben ook van mening dat je beter een gelukkige hond bij een ander huis dan een ongelukkige hond thuis kan hebben.
    Ik zou wel (veel) moeite willen investeren in het vinden van dat huis, want dat zal niet makkelijk zijn. Maar overleg met dierenarts kan altijd natuurlijk.

    Kans is groot dat stress ook de allergieën erger maakt.

    Aurora Herplaatsen is natuurlijk de politiek correcte oplossing. Maar ik zou daar zelf ook wel wat problemen mee hebben ethisch gezien. Want dan komt het feitelijk neer op een asiel. Ik denk namelijk niet dat er iemand zit te wachten op een hond die al wat ouder is en dan ook nog hele dure medicatie nodig heeft. Hoe ik je verhaal lees denk je zelf eerder aan inslapen (ik wil niemand voor het hoofd stoten maar noem het beestje maar even bij de naam). En ik snap dat. Veel mensen zullen het niet met me eens zijn hier, maar ik ben zelf namelijk ook geen voorstander van maar door blijven gaan uit liefde voor je dier. Ik denk dat je naar het grotere plaatje moet kijken en als de hond al zo lang ziek is, medicatie niet meer helpt nu, is zo’n dier dan inderdaad nog gelukkig. En moet je het dan iemand anders z’n probleem nog maken omdat je zelf die keuze niet wil maken? Ik zou dus inderdaad gaan voor de moeilijke beslissing. Omdat ik het mijn verantwoordelijkheid zou vinden.

      iMoeder ik dacht hetzelfde. Ik denk dat herplaatsing ook moeilijk wordt, maar ik zou het wel proberen. Mits de hond wel een fijn leven heeft met injecties of op maat gemaakte brokken? Hoe oud is de hond en welk ras (ivm de levensverwachting en of het makkelijk herplaatsbaar is - labradors zijn veel makkelijker te plaatsen dan bijv een pitbull). En voeden dmv zelf samengestelde barf is geen optie?

      Stap 1 is denk ik toch overleggen met de dierenarts. Wie weet wat er tegenwoordig wel mogelijk is, als het al wat jaren geleden is.

      In laten slapen zou ik zelf alleen overwegen als het al om een hele oude hond gaat of als het beestje veel pijn heeft. Ik zou het zelf gewoon echt niet kunnen. Ik zou in jouw situatie als er echt geen andere oplossing is je er overigens echt niet om veroordelen. Het zijn gewoon rotkeuzes.

        iMoeder dit dacht ik ook.

        Eerlijk gezegd denk ik dat de hond herplaatsen heel moeilijk gaat worden en honden maar ook katten kunnen ver gaan in hun pijn verbergen, maar als je ziet dat ze ongelukkig worden door pijn/ongemak weet je ook direct dat het serieus is.
        Voel je je schuldig dat je het voer en de injecties niet kan betalen? Ik wil namelijk tegen je zeggen dat mocht dat zo zijn jij je daar echt niet schuldig over hoeft te voelen. Het is maandelijks(!) een onwijs groot bedrag.

        Wij hadden een jaar(?) geleden het nieuws gekregen dat beide katten nierproblemen hadden, zeg maar de laatste fase. Één van de katten werd maar zieker en zieker en dan ging het na de antibiotica weer wat beter en toch kwam het weer terug. Ze dachten aan blaasontsteking plus nierfalen. Toen heb ik ook tegen de dierenarts gezegd dat als het binnen een week niet beter zou worden ik de kat wilde laten inslapen. Onze kat zag er onwijs slecht uit en was een kilo afgevallen. Uiteindelijk bleek het een nierbekken ontsteking te zijn die de dierenarts over het hoofd had gezien en had ze geen nierfalen dus met een hele lange kuur was het probleem eindelijk opgelost.

        Ik denk dat je ergens wel weet wat jou het beste lijkt en ik denk dat je dat gevoel best mag volgen. Soms moet je als baasje nare keuzes maken of dat nou herplaatsen is of inslapen. 😘

        Trees
        Mee eens, ik zou inderdaad eerst kijken naar herplaatsen maar dan wel als de hond verder door middel van juiste medicatie/voer niet meer hoeft te lijden.

        Overleggen met de dierenarts is in ieder geval al een goede stap, heel veel sterkte met je beslissing.

        Trees Ik zou het zelf gewoon echt niet kunnen.

        Maar dat vind ik zelf dus ethisch gezien lastig. Je dier niet laten inslapen omdat je het daar moeilijk mee hebt. Met een dier komt verantwoordelijkheid. Ook als dat vervelend is. Als herplaatsten niet lukt vind ik dat je voor inslapen moet gaan. Zo een dier z’n laatste jaren laten doorbrengen in een asiel, dat zou ik dus niet vinden kunnen. Want laten we eerlijk wezen, inslapen daar merkt de hond zelf niks van. Dat is vooral voor je eigen gevoel naar. En dat zou voor mij persoonlijk geen afweging moeten wezen.

        • Trees hebben hierop gereageerd.

          iMoeder ik zou mijn hond in dat geval dus niet naar een asiel brengen en ik zou meer tijd ervoor vrij maken. Al zal het ten kosten van mijzelf gaan. Mits de hond zelf niet lijdt uiteraard, maar dat heb ik in mijn eerdere bericht ook al aangegeven.

          Betekent niet dat ik vind dat een ander dit ook zo zou moeten doen en dat ik daar een ander om zou veroordelen. Ieder zijn eigen keuze en dat respecteer ik ook. Ik heb ook absoluut niet het idee dat Aurora hier lichtzinnig over denkt en zij zal het uiteindelijk een beslissing nemen die het beste is voor de hond en haar gezin.

          Alleen ik kan het gewoon echt niet. Mijn man zou het ook niet kunnen. Het idee maakt mij al ziek en met name mijn oudste zou echt kapot van verdriet zijn. In onze situatie zou daarom een andere keuze mogelijk beter zijn. Onze honden zijn voor ons hele gezin echt heel belangrijk en wij doen daar denk ik veel meer dan gemiddeld voor. Ik verwacht alleen niet dat een ander ook zo ver gaat. Lijkt mij niet reeel.

          8 dagen later
          • [verwijderd]

          Aurora Veel sterkte!
          Denk dat veel hier al besproken is, heb je met de dierenarts nog een gesprek kunnen hebben. Hoe gaat het nu?

          25 dagen later

          Inmiddels zijn we bijna een maand verder.
          We hebben herplaatsen besproken, maar de dierenarts zegt ook dat dat met haar medische problemen en leeftijd waarschijnlijk niet zal lukken.
          De hond heeft nu weer een bacteriële infectie bij haar oren/poten door de wondjes, door de jeuk.
          De dierenarts denkt dat als we alles hebben aangepakt, de hond wel weer gelukkig kán zijn. Ze kan dit echter niet 100% garanderen.
          Ze is nu over op prednison, ze drinkt zich en plast zich lam, 1 van de bijwerkingen.
          Ik denk dat @iMoeder wel de spijker op de kop sloeg.
          Hoe lang moeten we iedere keer sukkelen, wanneer is het goed.

            Aurora heb je met de dierenarts besproken dat je overweegt haar in te laten slapen? Of staat hij daar niet voor open?
            Ik hoor het wel vaker van dierenartsen, en ik heb daar best een mening over 🤐

            15 dagen later