Manque
Sinds het begin van de coronacrisis ben ik vreselijk gaan overdenken. Ik werd mij opeens zo erg bewust van dat ik andere mensen in gevaar kan brengen. Ik heb/had zo veel kwetsbare mensen om mij heen.
Deze angst was ik altijd al gevoelig voor, vandaar ook mijn rijangst: ik ben veel te bang dat ik iemand aanrij.
Nu werd die angst om mensen pijn te doen/ziek te maken/te laten sterven nog meer aangewakkerd. Ik kon het overdenken en de bezorgdheid niet meer de baas en het werd steeds meer belemmerd door mijn angsten. Toen ben ik naar de huisarts gegaan en heb sertraline voorgeschreven gekregen.
In het begin merkte ik niet veel verschil: ik had nog steeds veel (irreële) angsten. Dus heb ik steeds iets opgehoogd. Nu zit ik al een tijdje op 150mg en ik voel me goed!
Natuurlijk blijft er nog wel angst en bezorgdheid, maar dat is natuurlijk ook wel gewoon een deel van mij.
Ik heb zo veel meer ruimte terug in mijn hoofd, voorheen werd ik echt overspoeld door gedachten waar ik iets mee moest of waarna ik mezelf moest geruststellen. Ik was echt zo vreselijk moe.
Nu heb ik energie, ruimte voor leuke gedachten en ondanks dat ik toen voor de medicijnen ook gelukkig was, ben ik nu zo dankbaar voor wat meer rust in mijn hoofd.
Wel moet ik erbij zeggen dat ik hiervoor ook mijn baan in de gehandicaptenzorg heb moeten opgeven. Het werken met non-verbale kinderen is prachtig, maar zo een enorme verantwoordelijkheid. Ik mis het vreselijk, maar ik denk dat het mij wel heeft geholpen om wat minder over-alert te zijn.
Qua bijwerkingen vind ik het meevallen, ik heb niet het idee dat mijn gevoelens zijn afgevlakt. In het begin ben ik wel wat aangekomen, toen vond ik dat vreselijk en heel beangstigend. Maar ik heb er inmiddels (meestal) wel vrede mee.
