Zoontje van onze huishoudelijke hulp is 2 weken geleden gebeten door een hond in zijn gezicht. Gelukkig fysiek relatief goed afgelopen en het geneest heel mooi. Alleen hij is nu, heel begrijpelijk hartstikke bang voor honden. Ik weet dat als je daar niet zsm iets mee doet, dit mogelijk een fobie kan worden en dit best beperkend kan zijn in je latere leven.
Ik had dus aangegeven dat ze hem mee mocht nemen en dat ik dan samen met hem en pepper zou gaan oefenen. Hij was echt heel bang vanochtend, durfde niet eens in de buurt te komen. We zijn samen gaan wandelen met pepper strak aan de lijn aan de voet. Spelenderwijs steeds wat dichterbij. Elke keer proberen uit te dagen dat hij een stapje dichterbij kwam. Uiteindelijk met 1 vinger aanraken, toen met twee vingers, wat langer, op een andere plek enz. Uiteindelijk heeft hij pepper zelfs meerdere keren geaaid. Hij was echt zo trots op zichzelf. Zo mooi om te zien. Daarna ging hij vol trots aan zijn moeder laten zien wat hij durfde en deed er zelfs nog een schepje bovenop door extra lang te aaien. Ik ben dus echt een softie, maar ik was echt ontroerd en zo trots op dat kleine manneke. Zo stoer van hem! Hier kan ik nu echt blij van worden.
