Ik liep vanavond naar mijn workshop toe en op dat moment fietste er een jongen van een jaar of 13 langs met twee kleine domino pizza in zo’n plastic draag tasje, wat scheurde en op de grond viel. Dus ik liep naar hem toe en vroeg of ik kon helpen. Graag, dus pizza’s zaten gelukkig nog wel in de doos (als in lagen op het karton nog gelukkig alleen wat beleg eraf) dus wij dat er in doen (hij kreeg de doos niet dicht) ondertussen vertelde hij dat hij met zijn broertje alleen thuis was en pizza moest halen en hij al dacht dat het met dit tasje mis zou gaan, maar ja tasjes waren op, geen bagagerek en zijn krat was net stuk gegaan afgelopen week. Hij moest zeker nog 10 minuten fietsen dus hoe moest dat nou met die pizza’s. Ik druk nadenken en bedacht me dat ik altijd zo’n shopper tasje in mijn tas had dus ik pak die en zeg: ik weet niet of het past maar laten we dit proberen. Paste gelukkig. En hij was zo blij! Dankjewel mevrouw, u ben echt aardig!
Ahhh ik vond het zo aandoenlijk zo’n jochie. Hij was echt een beetje ten einde raad en ik dacht: echt al zo groot en toch zo klein. Ik ben blij dat ik hem kon helpen.
