Afgelopen zaterdag had ik op een lotgenoten bijeenkomst een workshop gehouden over verlies en herstel na hersenletsel. Ik was knetter zenuwachtig en niet helemaal tevreden over het resultaat.
Ik kreeg net een appje van de leider van deze groep met printscreens van Facebook en hun appgroep met zoveel mooie complimenten. Zoals: ik heb nog nooit zo fijne bijeenkomst gehad, super leerzaam en ik had veel langer naar haar kunnen luisteren en ik hoop dat ze vaker wil komen.
Ik ben er gewoon emotioneel van. Ik moet gewoon niet zo kritisch en onzeker zijn over mijzelf 🫣
