Sorry als dit een heel warrig verhaal wordt, maar ik weet even niet meer wat ik moet.
Ik heb volgende week een belangrijke deadline. Ik kan er niet al te veel over uitweiden qua inhoud, maar het is wel een taak die ik zelf moet doen en niet kan uitbesteden. Er staat best veel tijdsdruk op, maar ik vind het leuk om te doen en ben lekker bezig als ik eenmaal aan de gang ben.
Nu is het zo dat ik eenzelfde opdracht jaren geleden ook heb moeten doen, een periode waarin ik depressief (en misschien ook suïcidaal?) was. Toen was ik ook in therapie voor mijn PTSS, dus dat zal allemaal onderling wel verbonden zijn aan elkaar.
Maar nu... kan ik alleen maar huilen en ben ik op, doodmoe. Ik heb geen energie en wil alleen maar slapen. Als iemand vraagt hoe het gaat, moet ik meteen weer huilen.
Vanmiddag ben ik zelfs op het punt beland dat ik mensen heb gevraagd om niet meer te vragen hoe het met me gaat, omdat mijn enige reactie is: huilen. En dat doe ik al genoeg momenteel.
Maar nu weet ik dus niet goed wat ik moet doen. Heb ik gewoon te veel aan mijn hoofd, doe ik te veel en ben ik overspannen? Burn-out?
Of komt dit gewoon vanwege de vele associaties en herinneringen die boven komen vanwege die nare periode destijds?
Ik snap het gewoon niet - als in, ik zou begrijpen als ik misschien een keer emotioneel ben of het niet lekker gaat vanwege stress of een incidentele vervelende herinnering. Want verder vind ik het wel gewoon leuk om het werk uit voeren!
Maar hoe ik me nu voel, gaat veel verder dan dat? Waar komt dit vandaan en wat moet ik ermee?
Vanaf volgende week, als de deadline voorbij is, krijg ik het een stuk rustiger op werk. Ik heb ook al vrij genomen in de kerstvakantie, dus ik kan echt even goed bijkomen.
Maar nu ben ik bang dat dat niet voldoende gaat zijn? Hoe kom ik erachter wat goed is, zonder direct een psycholoog in te schakelen?🙈
