Tantetil ik had afgesproken met iemand die heel dicht bij me staat. Vaak is het ontzettend leuk om haar weer te zien.
Maar soms... ben ik gewoon stik jaloers. Ze heeft zo veel durf en moed; als zij iets wil, dan doet ze het meteen. Ze is slim en verstandig, sociaal en zo goed voor de wereld.
Ik ben altijd bang, onzeker en faalangstig.
Alles wat ik wil (maar niet durf) dat doet zij. Alle dromen die ik heb, voert zij uit.
Ik voel me na zo'n gezellige avond altijd een mislukkeling, want ik word elke keer weer pijnlijk herinnerd aan alles wat ik wil, maar wat nooit gelukt is.
En ik kan ook moeilijk vragen of ze er niet over wil praten, want ze is niet arrogant of een opschepper - dit is gewoon haar leven.
Ik zou zo graag willen om maar iets van haar vertrouwen, discipline, durf en daadkracht te hebben... 🙁
(en tegelijkertijd schaam ik me dat ik jaloers ben, want ik gun het haar wel heel erg...)
