[verwijderd] Dus ik heb besloten het maar weer zelf te doen. Mocht je nog tips hebben dan zijn ze meer dan welkom 🙂
Het ligt heel erg aan jullie behoefte, of je dat nu moet doen of niet. Ik wilde bijvoorbeeld dat onze zoon een persoonlijk begeleider in de klas zou krijgen. Vanuit de gemeente krijg je daar hooguit 6 uur per week voor geïndiceerd, met ons WLZ-budget (VG5) kunnen we 5 dagen per week, elke lesuur iemand inkopen. Op die manier kan hij een hele dag een programma draaien, dat had anders niet gekund. Zonder begeleider zou hij waarschijnlijk terecht gekomen zijn op een dagverblijf en had ik leerontheffing moeten aanvragen.
Ook wilden wij de WLZ gebruiken voor respijtzorg en vakantieopvang, omdat we beiden werken. Omdat hij zo'n intensieve begeleiding nodig heeft, is de reguliere orthopedagogische opvang niet toereikend. We wilden dat hij 1 op 1 of 1 op 2 opvang zou krijgen en dat is precies wat hij afgelopen zomervakantie 3 weken lang gehad heeft. Een hele lieve dame die hem 1 op 1 aandacht gaf, met hem in de bakfiets ging fietsen, ging zwemmen, wandelen, oefeningen doen, etc. Dat zou je vanuit de jeugdwet nooit voor elkaar krijgen, dan kom je toch terecht in een groep, met vrijwel dagelijks wisselende leiding (en dus ook vrij slechte overdracht, als er elke dag een ander gezicht staat).
Het nadeel van WLZ is dat je alles -maar dan ook echt ALLES- uit dat potje met geld moet doen. Je kunt dan alleen nog aankloppen bij de gemeente voor bepaalde hulpmiddelen. Zorg in Natura is via de WLZ erg duur, dus als je veel zorg nodig hebt, wordt je min of meer gedwongen om alles via PBG te doen. Via PGB hou je namelijk meer controle op de kosten en blijft er niet zoveel bij de bureaus liggen. Maar dat betekent wel: veel administratie en uitzoekwerk! De plus is dan weer dat je jezelf zou kunnen betalen voor al die administratie. Je mag geloof ik iets van 20 euro per uur aan jezelf uitkeren voor dat soort zaken. Je kunt zelfs een dag ontslag nemen van je werk en jezelf 8 uur laten uitbetalen voor de opvang van je eigen kind.
PS: tegen ons zeiden ze ook dat we het waarschijnlijk niet zouden krijgen, dat ze het nooit toekennen op zo'n jonge leeftijd (hij was toen 5 jaar), dat ik het tzt door een professional moest laten doen etc. Maar het is gelukt hoor, meteen de 1e keer, zonder hulp. Het hielp dat we al een CIZ hadden voor dubbele kinderbijslag en dat we hem hadden laten diagnosticeren bij een kinderpsychiater. Ook hadden we nog de overzichten van het consultatiebureau die weinig ontwikkeling lieten zien, observaties van de ortho en de juffen van het dagverblijf, enz.
