Ik vind het stiekem echt heel stom dat een vriendin van me, uit het herkomst land van mijn ex, een Amerikaans visum heeft gewonnen bij een loterij (ja, geen grap, dat gebeurt echt).
En dat ze nu de hele dag foto's stuurt van haar zoontje, hun nieuwe huis en alle leuke dingen in de VS. En ergens gun ik het haar natuurlijk wel, want ze leefde echt heel armoedig eerst.
Maar ik benijd haar. Want ik was degene met goede toekomstperspectieven, wonend in een veilig land met goede voorzieningen etc... En nu zit ik in mijn uppie in een appartement, zonder gezin, met het idee dat ik niets bereik.
Ik kan er niet tegen dat zij (zonder er iets voor te doen) het uiteindelijk beter voor elkaar lijkt te hebben.
En daar schaam ik me voor, want ik moet blij voor dr zijn.
