Cactusje ik ga er nu ook helemaal niks mee doen, maar tegelijkertijd zit er wel dat stukje, als ze nu komt te overlijden moet ik mijn moeder zien op de begrafenis.
Echt verschrikkelijk, maar ik heb al een paar jaar 2 jurken in huis (een voor zomer, een voor winter) waar geen enkel commentaar op kan komen als ik die aan zou trekken naar een begrafenis, en ik heb ze puur om die reden gekocht, zo diep zit dat stuk. Nu zit ik eindelijk op een punt dat ik minder nachtmerries meer heb over mijn moeder, maar ik ben nog lang niet zo ver om haar ook daadwerkelijk te zien.
En dat voelt zo onmenselijk, harteloos,, misschien komt mijn oma te overlijden en het enige wat ik er bij voel is 'wacht daar even mee, want het komt niet zo goed uit binnen mijn therapie-proces nu'. 😶
