[verwijderd] ik ben bang dat ik alles van het delphi model herken, zij het op verschillende manieren 😬
Ik was die test aan het doen van gifted people (geen iq test, maar op basis van kenmerken. Ik haalde een 9.5 🙈) en daar zaten vragen bij die zo veelzeggend waren.. Dingen als altijd willen begrijpen hoe iets (of in mijn geval, iemand) in elkaar zit, veel vragen stellen, verdieping zoeken, gedreven zijn, nieuwsgierigheid en dan loop ik er continu tegenaan dat het ik geen echt antwoord kan geven, omdat ik er op getraind ben dat het niet mag en ik mijn hele leven heb moeten aanpassen om maar niet té te zijn. Om maar niet irritant gevonden te worden, om maar niet afgewezen te worden, om maar als normaal beschouwd te worden..
Nee, ik vraag niet meer door, ik zeg niks meer, want mensen willen het toch niet horen en begrijpen me toch niet. Ik luister, ben in mijn hoofd al lichtjaren verder, knik braaf, en zodra het gesprek is afgelopen bel ik mijn vriend en analyseren we samen het hele gesprek en alle waaroms en dan kunnen we uren praten over de drijfveren en psyche van iemand. Dáár kan ik mezelf zijn. Dat is de enige die mijn hoofd snapt, me bij kan houden en me ook kan uitdagen. Dus bij hem ligt momenteel ook even hetzelfde vraagstuk 👀
Maar ik heb continu het gevoel dat niemand me echt kent, omdat ik altijd maar bezig ben met verbergen hoe het in mijn hoofd gaat. Niemand zit te wachten op mijn gedachtegang en confronterende vragen, mensen willen gewoon hun verhaal kwijt en verder met hun leven. Ik zou iedereen weg jagen als ik zou zeggen wat ik echt denk, als ik zou vragen wat ik wil vragen..
[verwijderd] dit vind ik een hele fijne vergelijking. Ik herken ook zo veel over de gevolgen van een niet passende omgeving. Het hele schoolstelsel, waarom ik daarin ben uitgevallen, mijn cv, de relatie tot mijn moeder en mijn jeugd, waarom ik een paar jaar geleden zo hard ben geklapt.
Ik heb zó veel therapie gehad, en ik zit echt wel op een punt dat ik voorzichtig durf te zeggen dat er van ptss eigenlijk geen sprake meer is. Het stuk rondom mijn moeder is ook afgesloten. Dus waarom zijn er dan nog zo veel klachten? En dat is gewoon allemaal te verklaren hiermee..
Maar dat betekent ook dat met de juiste begeleiding er wel veel meer mogelijkheden gaan komen, dat er hoop is. Dan weet ik nog steeds niet wat ik wil worden want ik wil nog steeds alles maar tegelijkertijd wil ik het allemaal maar voor een jaartje ofzo, maar dat is dan een ander probleem. Dan zou het überhaupt mogelijk kúnnen zijn..
Mijn hoofd is zo'n heerlijk overweldigende chaos momenteel, en ik begin het nu pas echt te zien hoe het werkt voor mij. Ja, het gaat snel. Te snel om te kunnen typen, om dat bij te houden. Ik zie overal verbanden en patronen en voor mij is het allemaal zó logisch, maar tegelijkertijd begrijp ik ook heel erg goed waarom het niet werkt binnen de mal waar ik altijd in gezeten heb. En ik denk ook dat hier die gedrevenheid wel aan bod komt, want ik kan niet wachten om alles een voor een te kunnen verbinden met iets wat wél past.
Misschien dat ik er binnenkort wel een topic over ga openen, want ik heb nog zo veel vragen voor je, maar op dit moment moet ik ook even waken om mezelf niet voorbij te lopen. Want ik kan nu wel willen weten hoe je in vredesnaam een studiekeuze maakt, maar daar ben ik natuurlijk nog lang niet 🙈
